Antoine: Speciale aandacht voor de zwaksten

Antoine Larochette, hoofd spoedmissies voor Handicap International in Kenia, werkt sinds enkele weken de kampen van Dadaab. Hij heeft er zelf kunnen vaststellen dat het aantal vluchtelingen blijft toenemen. De meest kwetsbare onder hen hebben speciale zorgen nodig.

“Donderdagmorgen was ik met een deel van het urgentieteam in Ifo, één van de kampen van Dadaab’’, legt Antoine Larochette uit. Hij staat aan het hoofd van de missie voor Handicap International in Kenia. De vluchtelingen blijven toestromen, het zijn er ruim duizend per dag.”

“Ze zijn uitgeput, soms werden ze per bus naar de grens gebracht, anderen hebben dagenlang gestapt. Het zijn voornamelijk vrouwen, kinderen en bejaarden. Eens ze ingeschreven zijn, krijgen ze het levensnoodzakelijke (met name eten), maar gezien het plaatsgebrek in de kampen, die hun opvangcapaciteit ruimschoots overschreden hebben (er is plaats voor 90.000 personen, maar ze vangen er 400.000 op), moeten families noodgedwongen een plekje zoeken aan de rand van het kamp. Daar zitten ze vaak ver van de water- en voedselbevoorrading en is de veiligheid allerminst verzekerd.”

“Beeld je dus het lot in van de meest kwetsbare mensen in deze omgeving: de ontreddering van alleenstaande vrouwen met kinderen, de hulpeloosheid van mensen met een handicap die zich niet kunnen verplaatsen. Als een bevoorradingspunt enkele kilometers ver is, hebben ze eenvoudigweg geen toegang tot de internationale hulpverlening.”

“Om deze situatie het hoofd te bieden, hebben we beslist onze aanwezigheid te versterken. Een gespecialiseerd noodteam staat vanaf nu klaar om aangepaste hulp te bieden aan de meest kwetsbare personen.”

“We zorgen er in hoofdzaak voor dat ze goed opgevangen worden als ze in Dadaab aankomen, en dat ze doorverwezen en geïdentificeerd worden zodat wij hen aangepaste hulp kunnen bieden. We verwijzen hen door naar de humanitaire organisaties waarmee we samenwerken en zorgen ervoor dat ze een plek krijgen toegewezen dicht bij de bevoorradingspunten. Indien nodig overwegen we ook een systeem op poten te zetten om de zwakste mensen te vervoeren naar de plek waar ze zich voor langere tijd kunnen vestigen. Om hen mobieler te maken, gaan we ook hulpmiddelen voorzien zoals rolstoelen, looprekken, krukken, …”

“Daarnaast begeven mobiele teams zich onder de 80.000 mensen die de afgelopen weken zijn aangekomen. Ons doel is de meest kwetsbare mensen en mensen met een handicap te identificeren zodat ze toegang krijgen tot humanitaire hulp en niet geïsoleerd blijven in een schuilplaats aan de rand van het kamp, terwijl ze op amper enkele kilometers de verzorging zouden kunnen krijgen die ze nodig hebben. Vanaf nu werken we samen met de andere humanitaire actoren om de kampen en distributiezones beter toegankelijk te maken voor mensen met een handicap.”

“Dit is een crisis van ongeziene omvang, maar ondanks de situatie heerst er solidariteit tussen de mensen die soms al 20 jaar in de kampen leven, en zij die er pas aangekomen zijn. We hebben families gezien die hun onderdak of het weinige dat ze bezitten, spontaan delen. Maar dat is slechts een druppel op een hete plaat. Ifo, één van de kampen, wordt momenteel in gereedheid gebracht om nieuwe vluchtelingen op te vangen. Maar ook dat zal niet voldoende zijn. Het zal ongetwijfeld maanden duren vooraleer de nieuwe vluchtelingen in acceptabele omstandigheden kunnen wonen. Het is daarom dat we vanaf nu een langdurig engagement aangaan”.