Goto main content

Channa: De toekomst tegemoet

Integratie
Cambodja

Channa is acht jaar. Een beetje verlegen in het begin, dan verschijnt er een glimlach op haar gezicht. Maar even vaak neemt een “sérieux” het over. Het leven van dit meisje dat geboren werd met één been, was vooralsnog geen rustige brede stroom.

Channa en een vriendin - allebei in schooluniform: wit hemd en blauwe rok – lopen over een aardeweg naar school.

Channa is acht jaar en woont in Cambodja. Een beetje verlegen in het begin, dan verschijnt er een glimlach op haar gezicht. Maar even vaak neemt een “sérieux” het over. Het leven van dit meisje dat geboren werd met één been, was vooralsnog geen rustige brede stroom.

Channa was een ‘prematuurtje’, toen ze ter wereld kwam woog ze niet veel meer dan een kilo. Haar moeder Sokra herinnert zich nog haar geluk toen ze het lieve gezicht van haar dochtertje zag, maar toen kreeg een ijskoud gevoel de overhand: het linkerbeen van haar baby hing los aan het lichaampje en de vingertjes waren misvormd. De dokter nam meteen de beslissing om het been te amputeren. De jonge mama had het heel lastig om zich over deze wrede beproeving te zetten. 

De eerste stapjes

Channa groeit op in het huis van haar ouders, helemaal aan het eind van haar geboortedorp. Sokra overbeschermt haar dochter en kijkt in stilte toe haar leeftijdsgenoten hun eerste stapjes zetten. Haar dochter zal nooit kunnen stappen. Maar op een dag verandert alles. “De eerste keer dat een sociaal medewerker van Handicap International me kwam uitleggen dat mijn dochter zou kunnen stappen met behulp van een prothese, voelde ik een immense opluchting. Dat ook Channa een toekomst kon hebben, was schitterend nieuws! Ik was zo bedroefd toen ik haar op de grond zag, terwijl ze zou moeten leren stappen,” vertelt Sokra. Wanneer Channa anderhalf jaar is, krijgt ze haar eerste prothese en zet ze haar eerste stapjes.

Naarmate en omdat ze groter wordt, moet Channa nog veel naar het revalidatiecentrum in Kampong Cham om er een nieuwe aangepaste prothese te krijgen. Ze kan zich geen leven inbeelden zonder haar trouwe bondgenoot: “Ik ben zo tevreden met mijn prothese. Het heeft mijn leven veranderd. Dankzij mijn prothese kan ik wandelen en touwtjespringen!”

Haar plaats vinden op school

Het meisje en haar klein broertje groeien op met heel wat neven en nichten rondom hen. Channa gaat sinds twee jaar naar school, haar eerste jaar heeft ze gedubbeld. Leren schrijven bleek een hele uitdaging, omwille van de afwijking aan haar vingers. Maar Channa zette door en heeft toch leren schrijven! Het moeilijkste was echter haar integratie op school. “Toen ik aankwam op school, was het zwaar. Enkele leerlingen sloegen me en lachten me uit. Ik wou niet meer gaan,” vertrouwde ze ons toe. “Ik hield het stil maar mijn nicht heeft alles verteld. Mijn moeder was razend. Ze is naar mijn juf gestapt om het te bespreken. De juf heeft met de kinderen gesproken die me pijn deden. Sindsdien heb ik geen problemen meer. Ik ken iedereen en heb veel vrienden.”

De koningin van de speelplaats

Tegenwoordig gaat Channa met goede moed naar school, maar haar lievelingsmoment blijft toch wel de speeltijd, waar ze kan touwspringen. Channa, licht als een veertje, wordt daar de lachende koningin van de speelplaats!

Soms krijgt melancholie wel de bovenhand. Dan denkt ze aan haar moeder, die binnenkort voor een hele tijd vertrekt. Channa en haar broer zijn hun ouders niet vaak. Zij werken in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, waar ze hopen om een uitweg te vinden uit de armoede en hun kinderen een betere toekomst te bieden.

Een prothese en een aangepaste ondersteuning hebben Channa de mogelijkheid gegeven om naar school te gaan, zoals andere meisjes van haar leeftijd. Samen bieden we andere kinderen met een handicap de kans om naar school te gaan.

Meer over dit onderwerp

Economische ontwikkeling van lokale gemeenschappen in Venezuela
© M. Campos / HI
Integratie

Economische ontwikkeling van lokale gemeenschappen in Venezuela

Door de uitbreiding van hun kippen- en viskwekerij, verbetert de levenstandaard van Walter en zijn gezin en dragen ze rechtstreeks bij aan de economische stabiliteit van hun gemeenschap.

‘Om een inclusieve samenleving te bouwen, moet je starten met inclusief onderwijs’
© J. Labeur / HI
Integratie

‘Om een inclusieve samenleving te bouwen, moet je starten met inclusief onderwijs’

Sandra Boisseau, experte bij Handicap International, over de aanpak en het belang van inclusief onderwijs.

Mahamat woont in een kamp voor ontheemden in Tsjaad. Dankzij Handicap International kan hij naar school.
HI
Integratie Noodhulp

Mahamat woont in een kamp voor ontheemden in Tsjaad. Dankzij Handicap International kan hij naar school.

Mahamat (niet zijn echte naam) is 13 jaar oud. Hij ontvluchtte zijn dorp voor gewapende bendes en leeft sindsdien in een kamp voor ontheemden in Kousseri, aan de oevers van het Tsjaadmeer.