Goto main content

"Filipijnen hebben bergen verzet, maar einde is nog niet in zicht."

Noodhulp
Filipijnen

Getuigenis vanop het terrein: Philippe Pascal vertelt hoe Handicap International de Filipijnse burgers steunt om de natuurramp te boven te komen.

Filipijnen aan het werk terwijl ze de straatkant schoonmaken

Getuigenis vanop het terrein: Philippe Pascal vertelt hoe Handicap International de Filipijnse burgers steunt om de natuurramp te boven te komen.

Philippe Pascal was een van onze eerste medewerkers op de Filipijnen na de doortocht van tyfoon Haiyan. Vanop het terrein getuigt hij hoe Handicap International de Filipijnse burgers steunt om de natuurramp te boven te komen.

Bij zijn aankomst zette hij in enkele dagen een logistiek platform op (voornamelijk vrachtwagens en bouwmachines) om de eerste opruimacties en de humanitaire hulpverlening door het plaatselijke organisaties te ondersteunen. Vervolgens leidde hij een Cash for Work-project, dat ervoor zorgde dat ook kwetsbare mensen humanitaire inspanningen leverden en bij de heropbouw betrokken raakten. Na een missie van bijna 6 maanden keert hij vandaag terug. Hij vertelt ons hoe Handicap International de Filipijnse burgers steunt in hun aanzienlijke inspanningen om deze ramp te boven te komen.

Filipijnse energie als drijfveer

U keert terug na een relatief lange missie voor een noodhulpactie. Waardoor bent u zo lang gebleven?

"Deze missie duurde inderdaad langer dan de missies die ik over het algemeen uitvoer, maar het ging dan ook om een zeer bijzondere situatie. Er was enorm veel verwoest, waardoor we voor een immense opdracht stonden. De Filipijnen stralen enorm veel energie uit en dat was onze drijfveer. We hebben op een zeer efficiënte manier gewerkt en op een harmonieuze wijze samengewerkt met de getroffen gemeenschappen.

De projecten die ik geleid heb, waren er trouwens op gericht de interventiecapaciteiten van de Filipijnen zelf te versterken, meer dan hen externe hulp aan te bieden. Wanneer je meewerkt aan een dergelijk efficiënt en voldoening gevend project, is het moeilijk om te beslissen naar huis terug te keren. Nu het project afgelopen is, kan ik met een gerust geweten terugkeren en de fakkel doorgeven aan mijn collega's van Handicap International ter plaatse. Zij zetten nieuwe acties op poten die aangepast zijn aan de evoluerende situatie."

Hoe verlopen de zaken ter plaatse? Hoe heeft Handicap International haar acties aangepast in de laatste 6 maanden?

"In een eerste fase moest alles zeer snel gaan en moesten we de meest dringende zaken oplossen. Dat hebben we dan ook gedaan. Voornamelijk dankzij het logistieke platform hebben we aan meerdere gemeentes de nodige middelen kunnen geven. Dankzij deze middelen konden zij noodzakelijke voedselverdelingen organiseren en de verkeersassen vrijmaken om zo alle burgers te kunnen bereiken. Vanaf januari 2014 hebben andere actoren gelijkaardige acties gelanceerd en hebben we ons kunnen concentreren op een project van Cash for Work. We hebben kwetsbare mensen in dienst genomen voor de puinopruiming en konden hen via hun loon financieel ondersteunen. Zo konden we secundaire wegen en openbare plaatsen verder schoonmaken."

Grote kuis met grote resultaten

Hoe hebt u mensen geworven om dit schoonmaakwerk te verrichten?

"We hebben in iedere wijk van de gemeentes Palo en Tolossa, ten zuiden van de stad Tacloban, evaluaties uitgevoerd. Zo konden we de kwetsbare mensen identificeren en konden we ons ervan vergewissen dat we zeker die mensen aannamen die het meest nood hadden aan financiële steun of die het meest betrokken moesten worden bij het huidige gemeenschapsleven. De meeste teams bestonden dus uit arme mensen, 'oudgedienden', of uit mensen met een handicap. We hebben deze mensen steeds de mogelijkheid geboden om zich door een ander familielid te laten vervangen, maar zeer vaak wilden deze mensen zelf deelnemen aan de opruimoperaties.

Van de 870 mensen die zich hebben ingezet voor dit project, waren er 90 mensen een handicap. Er was bijvoorbeeld een slechtziend persoon die vergezeld werd door een familielid en die gedurende 18 dagen gewied heeft. Hij wilde tonen dat het mogelijk was en dat hij om geen enkele reden uitgesloten moest worden, in welke situatie dan ook. We hebben eveneens mensen aangenomen die in een rolstoel zaten. Zij konden de voorraden beheren."

Waarom was dit project volgens u zo relevant?

"Omdat dit project twee doelstellingen heeft bereikt die cruciaal zijn in de huidige Filipijnse context.

Enerzijds hebben ongeveer 1.000 Filipijnen  deelgenomen aan het project en hebben ze belangrijke gebieden kunnen opruimen. Daarbij gaat het om logistieke plaatsen als secundaire toegangswegen en nog steeds geblokkeerde gebieden, maar zeker ook om belangrijke sociale ruimtes zoals begraafplaatsen, scholen, markten, kerken... en basketbalvelden. Basketbal is een sport die alle jongeren bijeenbrengt. Overal zijn er velden. De meeste van deze velden zijn minstens gedeeltelijk verwoest en zijn een gevaar geworden voor de spelende kinderen. 17 velden hebben we hersteld.

Anderzijds hebben we voor dit project mensen kunnen werven die vaak zelf nood hadden aan hulp. De meeste van deze mensen bevonden zich reeds voor de tyfoon in een zeer moeilijke financiële situatie. Ze hebben de middelen niet om terug op bouwen wat verwoest werd. Door hen in dienst te nemen kunnen we wat geld pompen in hun gezinnen en in hun gemeenschap. Dergelijke hulp is vaak broodnodig."

Hebben de kwetsbaarheidscriteria die jullie hanteren bij de werving een impact gehad op het resultaat van het project?

"Zeer weinig uiteindelijk. Het is wel zo dat we aanvankelijk niet enkel focusten op het resultaat om het succes van het project te meten. Maar op de keeper beschouwd hebben we enorm veel werk kunnen verzetten dankzij de solidariteit en de betrokkenheid van alle mensen en de uitstekende sfeer binnen de teams. Elk individu heeft geholpen waar hij kon en we werden gewaar na een tijd dat er een zeer strak tempo werd aangehouden."

Steun voor een moedig volk

Met welk gevoel keert u vandaag terug?

"Ik ben tevreden om naar huis te kunnen terugkeren met het gevoel dat we belangrijk werk hebben geleverd. Ik was enorm getroffen door de zeer hartelijke dankbetuigingen die we, in iedere gemeenschap waar we actief waren, hebben gekregen. Toch zullen de Filipijnen, hoe moedig ze ook zijn en welke inspanningen ze ook willen leveren, nog lang hulp zullen nodig hebben alvorens ze weer een normaal leven kunnen leiden.

De wederopbouw is net van start gegaan. De reorganisatie van iedere gemeenschap om bestaansmiddelen te vinden zal dan ook veel tijd vergen. Ik keer naar huis terug, maar ik weet dat het werk nog lang niet klaar is. Ik nodig bij deze dus iedereen die het kan uit om zijn steun te betuigen."

Meer over dit onderwerp

"Het aantal personen met een handicap in Gaza zal aanzienlijk toenemen. Zoveel is zeker."
© S. Sulaiman / HQ
Noodhulp

"Het aantal personen met een handicap in Gaza zal aanzienlijk toenemen. Zoveel is zeker."

Maria Marelli is kinesitherapeut bij Handicap International. Ze gaat regelmatig naar Rafah om ons team in Gaza te ondersteunen.

DR Congo: 2,6 miljoen mensen in Noord-Kivu hebben dringend humanitaire hulp nodig
© HI
Gezondheid Noodhulp Revalidatie

DR Congo: 2,6 miljoen mensen in Noord-Kivu hebben dringend humanitaire hulp nodig

De oplaaiende geweld in Oost-Congo zorgt opnieuw voor stijgende noden. Handicap International biedt revalidatiezorg, psychologische ondersteuning en verzorgt het transport van hulpgoederen voor 12 ngo's.

Enorme nood aan revalidatiezorg in Gaza
© HI
Noodhulp Revalidatie

Enorme nood aan revalidatiezorg in Gaza

Vele slachtoffers lopen het risico om een permanente handicap over te houden aan hun verwondingen. Handicap International biedt revalidatiezorg, al is dat in zeer moeilijke omstandigheden.