Goto main content

“Laos is nog lang niet van zijn probleem verlost”

Gezondheid Mijnen en andere wapens
Laos

Littekens op Nouays handen en gezicht zijn de sporen van een ongeluk met clustermunitie, waar hij als kind slachtoffer van werd. Vandaag is de Laotiaanse jongeman ontmijner voor Handicap International. “Soms doen mijn handen pijn wanneer het weer omslaat. Maar ik zet door omdat mijn werk andere mensen behoedt voor een ongeval zoals ik zelf heb meegemaakt.”

 Nouay, een jonge Laotiaanse man, poseert met een brede glimlach met zijn metaaldetector in zijn hand en in ontmijningsoutfit van Handicap International

Littekens op Nouays handen en gezicht zijn de sporen van een ongeluk met clustermunitie, waar hij als kind slachtoffer van werd. Vandaag is de Laotiaanse jongeman ontmijner voor Handicap International. “Soms doen mijn handen pijn wanneer het weer omslaat. Maar ik zet door omdat mijn werk andere mensen behoedt voor een ongeval zoals ik zelf heb meegemaakt.”

Onder een stralende zon en een verzengende hitte van 39°C banen Nouay Phonesomxay en zijn collega-ontmijners van Handicap International zich een weg door de dichte begroeiing bij het dorp Ponntong, nabij de vroegere Ho Chi Minh-route. Ooit was dit een ongerept stukje regenwoud, maar sinds de Vietnamoorlog groeit hier nog slechts struikgewas. De route werd immers hevig gebombardeerd door de Amerikanen, omdat de Noord-Vietnamezen de weg gebruikten om hun troepen in Zuid-Vietnam te bevoorraden.

In een 2.500 m² grote zone is het ontmijningsteam nu op zoek naar bommen. 19 vonden ze er al in dit gebied. Nouay beweegt zigzaggend over zijn deel grond met een metaaldetector in de ene hand en een schop in de andere. Plots begint zijn metaaldetector luid te piepen. Hij knielt neer om te zoeken met zijn schop. In tegenstelling tot landmijnen, die kunnen geactiveerd worden bij de minste aanraking, zijn de meeste clusterbommen en andere explosieven in Laos minder gevoelig. Een ontmijner kan er dus voorzichtig rondgraven zonder ze te ontsteken. Het gepiep blijkt vals alarm: Nouay vindt dit keer enkel een ongevaarlijk stuk metaal.

Van slachtoffer naar ontmijner

Nouay mist vier vingertoppen aan zijn rechterhand en heeft littekens op zijn handen en in zijn gezicht. Maar dit houdt hem niet tegen om zijn deel van het werk te doen, net als de andere ontmijners. “Ik ben trots op mijn werk voor Handicap International”, vertelt Nouay. “Soms doen mijn handen pijn wanneer het weer omslaat. Maar ik zet door omdat mijn werk andere mensen behoedt voor een ongeval zoals ik zelf heb meegemaakt.”

Toen Nouay negen jaar oud was, vond hij tijdens het spelen iets waarvan hij dacht dat het een steen was. Toen hij het voorwerp op de grond gooide, ontplofte het en raakten scherven zijn handen, gezicht en linkeroog. De “steen” die hij had gevonden, was een van de meer dan 270 miljoen stukken clustermunitie of ‘bombies’ die tussen 1964 en 1973 op Laos werden neergelaten. 

In 2014 bezocht Handicap International Nouays dorp om mensen te wijzen op de risico’s van niet-ontplofte oorlogsresten en om hen te leren hoe ze vermeende bommen kunnen herkennen, ontwijken en rapporteren. “Na de veiligheidsbriefing ging ik naar de teamleider en vroeg ik hem of Handicap International nog op zoek was naar medewerkers”, aldus Nouay. “Toen hij zei van wel, vroeg ik of ze een persoon met een handicap zoals ik een kans zouden geven. Hij raadde me aan te solliciteren en uiteindelijk aanvaardde Handicap International mij als teamlid.”

Nouays plan voor de toekomst

Nouay en zijn team leven en werken samen elke dag van 7u30 tot 16u30 gedurende 21 dagen op rij. Dan kunnen ze naar huis om er de rest van de maand te rusten. Voor de 20-jarige Nouay betekent dit hard werk, maar hij beseft dat er nog zoveel ontmijningswerk moet gebeuren. De betrokken Laotiaanse autoriteiten schatten dat het aan het huidige tempo nog 100 jaar zal duren alvorens het land volledig vrij is van bommen.

“Laos is nog lang niet van het probleem verlost”, vertelt Nouay. “We hebben Handicap International nodig. Er moet nog veel meer worden opgeruimd, de mensen moeten nog meer op de gevaren worden gewezen en de vrede op aarde moet door nog meer mensen gesteund worden. Ik hoop dat ik in de toekomst mijn verhaal zal kunnen delen met mensen in dorpen verspreid over het hele land, zodat ik hen kan helpen om risico’s te vermijden en hen kan tonen dat ook iemand met een handicap in staat is om iets belangrijks te doen in zijn leven.”

Meer over dit onderwerp

DR Congo: 2,6 miljoen mensen in Noord-Kivu hebben dringend humanitaire hulp nodig
© HI
Gezondheid Noodhulp Revalidatie

DR Congo: 2,6 miljoen mensen in Noord-Kivu hebben dringend humanitaire hulp nodig

De oplaaiende geweld in Oost-Congo zorgt opnieuw voor stijgende noden. Handicap International biedt revalidatiezorg, psychologische ondersteuning en verzorgt het transport van hulpgoederen voor 12 ngo's.

Twee jaar noodhulp in Oekraïne
© T. Nicholson / HI
Mijnen en andere wapens Noodhulp Revalidatie

Twee jaar noodhulp in Oekraïne

Handicap International biedt met haar goed uitgebouwde team onder meer revalidatiezorg en psychologische ondersteuning en speelt een belangrijke rol in de verdeling van hulpgoederen.

Beperkte toegang tot gezondheidszorg door oorlog in Oekraïne
© T. Nicholson / HI
Gezondheid Noodhulp

Beperkte toegang tot gezondheidszorg door oorlog in Oekraïne

Twee jaar na de invasie van Rusland nemen de gezondheidsbehoeften van personen in Oost-Oekraïne enorm toe.