Mosoel: Handicap International breidt noodhulpacties nog uit

In Mosoel blijft er gevochten worden sinds het offensief op de Iraakse stad in oktober vorig jaar. Handicap International biedt fysieke en mentale hulp in ontheemdenkampen en verzorgt gewonden in ziekenhuizen. In de stad zelf zullen onze teams binnenkort ook noodhulp bieden. Fanny Mraz, onze missieverantwoordelijke in Irak, licht de situatie toe.

Zo’n 200.000 mensen zijn Mosoel ontvlucht sinds het offensief op de stad op 17 oktober 2016. De meest kwetsbare onder hen worden sinds het begin door Handicap International opgevangen. Tientallen van onze hulpverleners – kinesitherapeuten, sociaal werkers, psychologen, psychosociale werkers en sensibiliseringsmedewerkers – gaan daarvoor elke dag langs in verschillende kampen en gemeenschappen in de buurt. 

Naast kinesitherapie, psychosociale steun en sensibilisering over de gevaren van explosieve oorlogsresten, werd onze noodhulpactie de voorbije weken uitgebreid met de postoperatieve verzorging van gewonden.

Fanny Mraz, onze missieverantwoordelijke in Irak, legt uit waarom: “De situatie verandert constant en dat heeft een rechtstreekse impact op onze interventie. Steeds meer mensen keren terug naar het oostelijke deel van Mosoel, waar nog honderdduizenden mensen wonen die nooit gevlucht zijn. In dit deel van de stad wordt er echter nog elke dag gevochten. In het westen lijkt het conflict ook intenser te worden. Deze elementen doen vermoeden dat het aantal gewonden weer zal toenemen.”

Meer hulp in Mosoel

Door de aanhoudende gevechten kunnen gewonden niet meer worden verzorgd zoals het hoort. Na enkele dagen moeten ze het ziekenhuis verlaten, zonder dat ze achteraf de nodige postoperatieve zorgen kunnen krijgen.

“De ziekenhuizen zitten overvol en de gewonden kunnen er slechts een paar dagen blijven. Niemand kan momenteel nog in een fysieke revalidatiedienst voorzien die vermijdt dat er ernstige complicaties ontstaan bij patiënten die aan het herstellen zijn”, benadrukt Fanny Mraz. 

“De gezondheidsvoorzieningen die gewonden opvolgen nadat hun situatie stabiel is geworden, bevinden zich dicht bij Mosoel, maar zullen ook in de stad zelf moeten gaan werken. De situatie is er wel nog onstabiel en het is moeilijk om er toegang toe te krijgen, maar het is van vitaal belang om in de dichtbevolkte gebieden Mosoel hulp te bieden.” 

“Eén van onze kinesitherapeuten gaat al dagelijks naar het ziekenhuis van Qayyarah, dat veel gewonden uit Mosoel opneemt”, vervolgt Mraz. “Hij begeleidt mensen met beperkte mobiliteit, geeft revalidatiesessies, deelt materiaal uit zoals krukken en rolstoelen … In de komende weken zetten we nog meer personeel in om ook in andere ziekenhuizen te helpen. Er zullen ook psychosociale werkers en psychologen zijn om de patiënten en hun familie tijdens het revalidatieproces bij te staan.”

Teruggekeerden in gevaar

Van zodra het leger zones herovert, proberen gevluchte gezinnen naar hun vroegere woonplaats terug te gaan. Van de 200.000 mensen die sinds het offensief gevlucht zijn, zijn al zo’n 50.000 mensen teruggekeerd naar huis. Maar daar liggen intussen veel achterbleven springtuigen die nog niet ontploft zijn en een blijvend gevaar vormen.

Handicap International houdt daarom sensibiliseringsactiviteiten die hen bewustmaken van de gevaren. Deze activiteit zal in de toekomst nog worden uitgebreid. 

“We willen de mensen sensibiliseren nog vóór ze naar huis terugkeren. De risico's op ongevallen door explosieve oorlogsresten en zelfgemaakte springtuigen zijn immers heel reëel. Via sensibiliseringssessies kunnen we de bevolking hiertegen beschermen”, besluit Mraz.