Portret: Het leven van Dieula op zijn kop

De aardbeving van 2010 heeft het leven van Dieula volledig verwoest. Vandaag maakt ze als vrijwilliger deel uit van het pediatrische team van Handicap International. Ze wil de steun teruggeven die ze zelf heeft gekregen na de aardbeving. En ze droomt er vooral van om haar mama te kunnen opvangen.

12 januari 2010 was een zwarte dag in het leven van Dieula Pierre Charles. De aardbeving heeft haar huis volledig verwoest. De andere 6 mensen die aanwezig waren, vrienden en familie, hebben de ramp niet overleefd.

Vandaag is Dieula (22 jaar) een sterke vrouw. Ze heeft de helft van haar opleiding geneeskunde achter de rug, deelt haar huis met vriendinnen en werkt als vrijwilliger voor Handicap International. Maar de grote littekens op haar armen en haar triestige blik verraden een moeilijk leven.
              
"Na de aardbeving kon ik niet meer lopen. Dankzij de revalidatiezorg van Handicap International kan ik dat nu wel weer. Enkel mijn rechterhand is niet buigzaam. Ik moet regelmatig oefeningen doen om niet nog meer soepelheid te verliezen." Dieula volgt de naaiopleiding van Françoise, omdat ze daar met haar handen moet werken. "Dat ontspant me ook. En het doet me deugd om mijn ervaringen te delen met andere vrouwen."

Dieula is de oudste van 3 broers en 2 zussen. "Ons huis is helemaal ingestort tijdens de aardbeving", vertelt ze. "Mijn familie moest verhuizen. Ze wonen buiten de stad. Ik mis ze enorm." Wanneer ze over haar mama praat, krijgt ze tranen in haar ogen. "Mijn vader is overleden. Mijn mama staat er alleen voor en kan zichzelf niet verzorgen, omdat ze een mentale handicap heeft die sinds de aardbeving verergerd is. Mijn broers en zussen zijn afhankelijk van de steun die ze krijgen van buren of vrienden. Maar het is moeilijk, want in Haïti word je scheef bekeken als je een mentale handicap hebt."

"Ik heb geluk. Mijn meter geeft me geld om te kunnen studeren in Port-au-Prince. Zodra mijn studies achter de rug zijn en ik werk gevonden heb, wil ik mijn mama opvangen." De reden waarom ze dokter wil worden, is zeer eenvoudig: ze wil voor andere mensen doen wat de kinesitherapeuten van Handicap International en de dokters voor haar hebben gedaan na de aardbeving.