“Bescherming tegen oorlogsresten is must”

Guillaume Zerr is projectverantwoordelijke voor Handicap International in de Palestijnse Gebieden. Hij brengt verslag uit van hoe Gaza erbij ligt, één jaar nadat op 7 juli 2014 een conflict losbrak tussen Israël en de Palestijnse gewapende groepen. Er valt weinig rooskleurigs te melden: de inwoners van de Gazastrook worden nog steeds bedreigd door explosieve oorlogsresten die massaal tussen het puin verborgen liggen. Projectverantwoordelijke Zerr legt uit hoe Handicap International de veiligheid verzekert van zoveel mogelijk mensen.

Hoe is het momenteel gesteld met de levensomstandigheden in Gaza?

Guillaume Zerr: Een jaar geleden brak het conflict uit, dat aan 2.100 mensen het leven kostte en waardoor er 11.000 gewonden vielen. Het conflict op zich mag dan wel gedaan zijn, de bewoners van Gaza zijn nog steeds in gevaar. Het zogenaamde staakt-het-vuren belet niet dat er nog elke week mensen sterven of gewond geraken door explosieve oorlogsresten die zijn achterbleven.

Tijdens mijn laatste bezoek aan Gaza in juni heb ik zelf gezien hoe hard de families in Gaza aan deze dreiging worden blootgesteld. In verschillende wijken is het onmogelijk om je zonder risico te verplaatsen, zeker als je weet dat de explosieve oorlogsresten zowat overal verspreid liggen.

De achtergebleven explosieven bemoeilijken wellicht ook de wederopbouw?

De wederopbouw van het gebied wordt zeker en vast daardoor afgeremd. Het is onmogelijk met puinopruimers te beginnen graven, aangezien er obussen of niet-ontplofte munitie tussen het puin kunnen liggen die hierbij zouden kunnen exploderen. Het zal zeker nog enkele jaren duren vooraleer de hulpverleners het hele gebied gezuiverd zullen hebben.

Daarnaast beperkt de blokkering van de Gazastrook de import van materialen aanzienlijk en dat heeft natuurlijk ook een remmende werking op de wederopbouw. Iedereen ervaart bevoorradingsproblemen – de meest kwetsbare personen nog het meest –, terwijl de noden enorm zijn. De mensen die tijdens de oorlog gewond raakten en nu leven met een handicap, hebben nog geen manier gevonden voor een waardig en zelfstandig leven. Diegenen die hun thuis verloren door bombardementen, hebben nog geen nieuwe woonst gevonden. Er zijn zelfs vluchtelingen van de vorige conflicten die nog steeds dakloos zijn.

Welke acties onderneemt Handicap International?

Vorige zomer hebben we onze lokale teams ingezet om de meest kwetsbare personen te hulp te schieten, door onder andere loophulpmiddelen uit te delen en revalidatiezorg voor de slachtoffers te verzekeren.

Sinds maart voeren we sensibiliseringssessies over de risico’s van achtergebleven explosieven, om zo nieuwe slachtoffers te kunnen vermijden. Dit is echt een prioriteit. De 50 dagen die het conflict geduurd heeft, zijn enorm gewelddadig geweest. Zelfs na het einde van de gevechten blijven de explosieve oorlogsresten een dreiging vormen voor de bevolking.

Hoeveel mensen heeft Handicap International op die manier al kunnen sensibiliseren?

We hebben intussen al meer dan 700 sensibilisatiesessies gevoerd rond de gevaren van explosieve oorlogsresten. Sinds maart hebben meer dan 5.000 volwassenen en kinderen deze sessies gevolgd. Het is van levensbelang om iedereen goede reflexen aan te leren die levens kunnen redden.

Een ander team onderzoekt de vernielde gebouwen om het type risico en de risicograad op explosieve oorlogsresten vast te stellen, om zo het proces van wederopbouw te kunnen versnellen. We zijn sinds 1996 in Gaza aanwezig en werken er samen met lokale verenigingen, zowel op het vlak van functionele revalidatie, psychosociale steun als versterking van de gemeenschap. Sinds 2014 werken we ook rond toegankelijk onderwijs.

Wat zijn de prioriteiten om tot een duurzame verbetering te komen van de situatie voor de inwoners van Gaza?

De kwestie rond explosieve oorlogsresten blijft centraal staan in onze acties. De identificatie en vernietiging van deze explosieven zijn een echte voorwaarde om de samenleving terug op te bouwen. Als we de inwoners van Gaza willen helpen om hun activiteiten terug aan te vangen, dan kunnen we hen niet onder de dreiging van zulke wapens laten. Het is tegelijk een voorwaarde voor het herstel van basisdiensten zoals het onderwijs en de medische sector.