Roksana geeft de moed nooit op

Veerkracht is het vermogen om fysieke en geestelijke beproevingen te overwinnen. Het is de kracht om weer op te staan. Roksana bezit die eigenschap. Tijdens haar meer dan 40 levensjaren kende ze al heel wat momenten van geluk, maar helaas ook van grote ellende. Ondanks alles is ze in staat om telkens weer haar tegenslagen te boven te komen.

Roksana Begum, 42 jaar, werd geboren in een arme familie uit Sylhet (in het noordoosten van Bangladesh). Ze is de oudste van een gezin van negen kinderen (zeven zussen en één broer). Vandaag woont ze met haar zeven kinderen in het upazila Sitakunda (administratieve regio) in het district Chittagong, in het zuiden van het land.

Het leven van Roksana leest als een parcours met veel hindernissen. Een eerste deed zich voor op 14-jarige leeftijd, wanneer Roksana trouwde met een Pakistaanse man, die haar vier maanden later al in de steek liet om terug naar Pakistan te trekken. Om in haar levensonderhoud te voorzien, ging de jonge Roksana de daaropvolgende jaren aan de slag als serveerster.

Acht jaar na haar eerste huwelijk ontmoette ze haar tweede echtgenoot, een 50-jarige Pakistaan, met wie ze vier dochters en drie zonen op de wereld zette. Maar ook binnen dit huwelijk sloeg de rampspoed toe: Roksana’s man overleed in een ernstig arbeidsongeval, waardoor ze terug alleen kwam te staan met haar kinderen. Ze trok daarom in bij een familielid en werd 'koppelaarster' om een inkomen te verdienen. Dit bracht echter niet genoeg geld in het laatje om haar gezin te onderhouden. Haar kinderen moesten dus ook beginnen werken.

In 2010 nam haar leven terug een andere wending. Roksana werd toen het slachtoffer van een verkeersongeval en liep hierin ernstige verwondingen op aan haar rug en benen. Ze was plots aan het bed gekluisterd. Voor haar dagelijkse taken, zoals eten en zich wassen, werd ze volledig afhankelijk van haar familie.

Een grote sprong vooruit

In 2012 werd Roksana uiteindelijk door een van de medewerkers van Handicap International geïdentificeerd. Ze werd meteen doorverwezen naar een professionele kinesitherapeut, die haar tot op vandaag tips geeft om haar dagelijkse leven te verbeteren en haar kinesitherapieoefeningen voorschrijft.

Intussen stippelde een professionele integratiemedewerker een project met haar uit om haar terug aan de slag te krijgen. Roksana wilde aanvankelijk graag een kleine winkel oprichten en Chotpoti verkopen, een populair Bengalees gerecht. Het project kwam echter nooit van de grond, omdat ze door een dergelijke activiteit te ver van huis zou zitten. In overleg met een medewerker van Handicap International stelde Roksana haar plannen wat bij en besloot ze om dicht bij huis een kruidenierswinkeltje met o.a. thee te openen.

Zowel de kinesitherapiesessies als het winkeltje zijn een unieke kans voor Roksana en haar familie. Dankzij de kinesitherapiesessies die ze thuis krijgt, verbetert haar toestand week na week. Ze kan al gaan zitten, gaan staan en stappen op krukken. Buiten kinesitherapie kreeg Roksana ook een opleiding in beheer en een startkapitaal om haar winkel te lanceren. Dag na dag stijgen haar inkomsten, zelfs in die mate dat ze nu twee van haar kinderen naar school kan sturen. Maar de nuchterheid is nooit veraf: Roxana wil een bankrekening openen om een financieel vangnet op te zetten, voor het geval dat ...