Syrië: Haya geeft niet op

Haya is in november 2013 naar Irbid in Jordanië gevlucht en kruipt langzaam maar zeker uit het gruwelijk pijnlijke dal.

In november 2012 rijdt ze samen met haar kinderen in een taxi door de straten van Deraa in Syrië. Een verdwaalde kogel doorboort de auto en raakt haar wervelkolom. Ze wordt eerst overgebracht naar een polikliniek, waar het personeel het nodige materiaal niet voorhanden heeft en haar niet kan helpen. Vervolgens wordt ze overgebracht naar een ziekenhuis in de regio. De operatie om de kogel te verwijderen duurt meerdere uren. Haar milt en een van haar nieren die getroffen werd door de kogel moeten worden verwijderd. In haar wervelkolom blijven wel splinters achter. Het is op dat moment dat de dokters haar vertellen dat ze verlamd is aan beide benen en dat de verlamming onomkeerbaar is.

Terwijl ze in het ziekenhuis ligt, beslist de man van Haya dat ze Syrië zullen ontvluchten. Hij gaat zeer snel te werk. Hij verzamelt hun identiteitspapieren, haalt Haya op in het ziekenhuis en met hun twee kinderen vluchten ze naar de Jordaanse grens. Nadat ze eerst tevergeefs de grens proberen over te steken, slagen ze er enkele dagen later in Jordanië te bereiken.
Bij hun aankomst ondergaat Haya een nieuwe chirurgische ingreep om de resterende splinters uit haar wervelkolom te verwijderen. Vervolgens ondergaat ze nog twee operaties.

In Irbid vindt de vader snel een appartement. Door haar handicap is Haya op dat moment de wanhoop nabij. De kinderen zijn getraumatiseerd door de vele gevaarlijke gebeurtenissen die ze hebben meegemaakt.

In maart 2013 ontmoet de familie de teams van Handicap International. Een vriend van de familie die in de Verenigde Staten woont, neemt contact op met de Amerikaanse afdeling van de organisatie. Deze afdeling brengt het team in Irbid onmiddellijk op de hoogte, waarop een mobiel team zich naar de woning van Haya begeeft.

Uit de evaluatie van de fysieke en psychosociale toestand van Haya, die uitgevoerd wordt door de kinesitherapeut en de welzijnswerker van de organisatie, blijkt dat het team nog maanden werk voor de boeg heeft. Haya is een jonge vrouw van 30 jaar die een mooie toekomst voor zich bleek te hebben. In Syrië studeerde ze voor kinderverzorgster, haar droom. Met twee levenslustige kinderen en een bijzonder attente echtgenoot om zich heen dacht ze haar diploma te behalen, weer actief deel te nemen aan het leven en zich zo volledig te ontplooien. Vandaag wordt ze door haar handicap gedwongen om alles opnieuw te leren, om van nul te beginnen.

Het team van Handicap International start met revalidatiesessies om haar spieren te versterken, om haar met haar urinesonde te leren omgaan enzovoort. In functie van haar fysieke vooruitgang geeft het team haar vervolgens meer en meer loophulpmiddelen: een rolstoel, krukken en een looprek. Na een aantal revalidatiesessies leert Haya om van haar bed in haar rolstoel te gaan zitten en om zich met haar rolstoel te verplaatsen. De kinesitherapeut leert haar eveneens oefeningen aan die ze zelf moet uitvoeren. De man van Haya wordt ingelicht, zodat hij haar kan helpen en kan aanmoedigen. Na de kinesitherapiesessies wordt er gepraat over haar handicap en de aanvaarding ervan.

Vandaag pikt Haya stilaan haar leven weer op. Ze kan opnieuw voor haar kinderen zorgen, haar zevenjarige dochter helpen met huiswerk en koken. Aangezien ze nu zelfstandiger is, kan haar echtgenoot werk zoeken. Hij steunt haar meer dan ooit en is erg tevreden over de enorme vooruitgang die ze maakt. Weldra zit het werk van het team van Handicap International erop. De medewerkers zijn trots om de familie te hebben bijgestaan in deze moeilijke momenten.