Mohelah uit Syrië: "Ik leer leven met mijn prothese"

Mohelah’s been werd geamputeerd in Syrië. De prothese die ze van de teams van Handicap International kreeg, betekent voor haar het begin van een nieuw leven. Ze kan zich voortaan zelf voortbewegen, zonder afhankelijk te zijn van haar omgeving.

In de zomer van 2012 wandelt Mohelah rond in haar dorp vlakbij Deraa, in Syrië. Ze stapt op een stuk metaal dat afkomstig is van een ontplofte bom. De straten liggen er vol van. Ze merkt op dat ze licht gekwetst is aan haar rechterbeen, maar besteedt er verder geen aandacht aan. Mohelah is diabetespatiënte en haar verwonding infecteert snel. 3 dagen later is de kwetsuur aan haar been erger geworden en moet ze uiteindelijk een amputatie ondergaan onder haar knie. Omdat ze geen prothese heeft, kan ze zich niet ver verplaatsen en vergen haar dagelijkse activiteiten veel inspanningen.

In april 2013 wordt het dorp van Mohelah gebombardeerd. Iedereen slaat op de vlucht. Haar zonen beslissen op dat moment om de grens over te steken en naar Jordanië te vluchten. Ze zullen naar het kamp van Zaatari begeleid worden, waar ze vandaag nog steeds verblijven.

Enkele dagen na hun aankomst brengt een van de zonen van Mohelah haar naar het revalidatiecentrum van Handicap International in het kamp. De organisatie is er sinds de oprichting van het kamp aanwezig. Mohelah wordt opgevangen door het team dat haar snel een prothese wil geven. Het mobiele gaat regelmatig naar haar huis om revalidatiesessies te geven. De medewerkers bereiden haar voor en leren haar oefeningen aan die ze zelf moet uitvoeren. Ze krijgt een looprek, een wandelstok en een toiletstoel om haar dagelijkse leven enigszins te vergemakkelijken. In mei krijgt ze haar prothese. Ze volgt ook revalidatiesessies om opnieuw te leren lopen.

Langzaamaan leert Mohelah haar 2 benen opnieuw te gebruiken. Ze went beetje bij beetje aan haar prothese, die haar leven aanzienlijk vergemakkelijkt. "Nu kan ik tenminste zelf uit de voeten. Ik was op 55-jarige leeftijd zeer beschaamd om als een kind te worden geholpen, zeker tijdens privémomenten, zoals mezelf wassen bijvoorbeeld. Voortaan houd ik mijn prothese de hele dag aan en doe ik ze enkel 's avonds uit.”

Sinds enkele maanden kan de familie, dankzij de hulp van Handicap International, in een caravan terecht, die meer comfort biedt dan de simpele tent waarin ze verbleven. Mohelah wordt nog steeds gerevalideerd. Binnenkort zal ze weer volledig mobiel zijn.