Goto main content

Laos

Meer dan 50 jaar na de eerste Amerikaanse bombardementen blijft Laos het land waar het meeste clustermunitie ligt wereldwijd. De gevolgen zijn dramatisch: sinds 1964 vallen er meer dan 50.000 slachtoffers te betreuren.

Sensibiliseringssessie over de risico's van rondslingerende oorlogsexplosieven

Sensibiliseringssessie over de risico's van rondslingerende oorlogsexplosieven | © N. Lozano Juez / HI

Lopende acties

Handicap International (HI) is in Laos actief om de risico's van clustermunitie en explosieve oorlogsresten te beperken. Onze ontmijningsteams staan de Laotiaanse dorpelingen bij die bedreigd worden door de aanwezigheid van deze wapens. Ze ruimen het gebied op, vernietigen de explosieve tuigen en maken de burgers bewust van de gevaren.

Tegelijkertijd leidt onze organisatie ontwikkelingsprojecten om de risico's op een handicap te beperken en de sociale integratie van mensen met een handicap te verbeteren. Onze focus ligt op de preventie van handicap bij kinderen jonger dan 5 jaar. HI bevordert de opsporing van mensen met een handicap, organiseert activiteiten ter bewustmaking van invaliditeit en organiseert stimuleringssessies voor pasgeborenen. HI wil ook de verspreiding van HIV/AIDS en ziekten als malaria onder vrouwen, kinderen en tieners terugdringen.

In verscheidene provincie wil HI ook de toegang tot onderwijs voor kansarme kinderen verbeteren en de leesvaardigheid van alle verbeteren, met bijzondere aandacht voor kinderen die de Laotiaanse taal niet spreken en kinderen met een handicap.

Tot slot werkt Handicap International op een betere verzorging voor mensen die nood hebben aan revalidatiezorg. Onze organisatie werkt samen met publieke instellingen om de revalidatiesector in het land te ontwikkelen en professionelen in de revalidatiezorg op te leiden.

SCHRIJF JE IN
voor onze nieuwsbrief
en volg onze activiteiten op de voet!

Situatie in het land

Kaart van HI-interventies in Laos

Al meer dan 50 jaar leeft Laos met de dagelijkse dreiging van clustermunitie, dat nog steeds de ontwikkeling van het land belemmert. Laos wordt beschouwd als één van de armste landen ter wereld.

De Democratische Volksrepubliek Laos is het land dat het meest bezaaid is met explosieve oorlogsresten ter wereld. Ongeveer 80 miljoen niet-ontplofte tuigen, vooral clustermunitie die 55 jaar geleden door de Verenigde Staten werd neergedropt tijdens de Vietnamoorlog, liggen verspreid over 15 van de 17 provincies van Laos en zaaien nog steeds onrust bij de burgers. Deze wapens doden en verminken mensen, zonder ook maar enig onderscheid te maken. Sinds 1964 hebben explosieve oorlogsresten meer dan 50.000 mensen verwond of gedood. De helft van de ongevallen gebeurde in tijden van vrede. Ondanks een afname van het aantal slachtoffers gedurende de vijf laatste jaren, vallen er nog tussen de 40 en 50 nieuwe slachtoffers per jaar.

Laos staat voor grote uitdagingen, in het bijzonder de noodzaak om het hoge niveau van ondervoeding in het land terug te dringen. De toegang tot gezondheidsfaciliteiten op het platteland blijft zeer beperkt en het ontbreekt gezondheidswerkers aan zowel vaardigheden als opleiding.

Team van Handicap International in Laos: 112

Aanwezig in Laos: sinds 1983

Lees ook

25 jaar ontmijnen met HI in Laos
© N. Lozano Juez/HI
Mijnen en andere wapens

25 jaar ontmijnen met HI in Laos

Juni 1996: Handicap International krijgt een eerste ontmijningsopdracht in Laos. 25 jaar later zet onze organisatie zich nog steeds in voor de ontmijning van het land.

Laos: twee overlevenden van clustermuntie getuigen
© N. Lozano Juez / HI
Mijnen en andere wapens

Laos: twee overlevenden van clustermuntie getuigen

Ze wonen in hetzelfde dorp. Ze werden ook allebei het slachtoffer van clustermunitie. Eerst Kua Tcho Tor … dertig jaar later ook Chue Por Vang.

Laos: Onze ontmijningsteams geven niet op!
© N. Lozano Juez / HI
Mijnen en andere wapens

Laos: Onze ontmijningsteams geven niet op!

Explosieve oorlogsresten blijven een dreiging vormen voor de bevolking in Laos. Handicap International zet zich in om die dreiging weg te nemen en om de humanitaire en socio-economische risico’s te verminderen.