Goto main content

"Ik wil mijn normale leven terug oppikken"

Handicap International is actief in meerdere ziekenhuizen in Jemen om hulp te bieden aan oorlogsslachtoffers. Een van hen is Bushra, die raakte gewond tijdens een bombardement.

Bushra, une jeune femme, assise sur un lit pendant qu'un kinésithérapeute de HI, assis de dos, l'examine.

Handicap International is actief in meerdere ziekenhuizen in Jemen om hulp te bieden aan oorlogsslachtoffers. Een van hen is Bushra, die raakte gewond tijdens een bombardement.

De 24-jarige Bushra zit op haar bed in het Al Thawra-ziekenhuis van Sanaa. Ze heeft een apathische blik en gebalde vuisten. Het zijn fysieke uitingen van de beproevingen die ze de voorbije maanden moest doorstaan. De jonge vrouw - afkomstig uit het gouvernement Dhamar, op zo’n 120 km van Sanaa - raakte gewond toen het huis van haar buur tijdens een bombardement werd vernield.

“Na de ontploffing had ik erg veel pijn aan mijn been. Ik kon niet meer lopen. Ik werd naar het gezondheidscentrum van Dhamar gebracht, maar de verwonding aan mijn been was te ernstig. Daarom besloot mijn vader een auto te huren en me in allerijl naar Sanaa te voeren.”

In Sanaa werd Bushra doorverwezen naar het Al Thawra-ziekenhuis, één van de drie gezondheidscentra die door Handicap International worden gesteund. Daar vernam ze dat haar dijbeen was gebroken. Ze moest een chirurgische ingreep ondergaan om te vermijden dat ze haar been nooit meer zou kunnen gebruiken.

Na die eerste operatie kreeg Bushra een looprekje van de teams van Handicap International. “Sinds ik het looprekje leerde gebruiken, kan ik me opnieuw verplaatsen, al kan ik nog steeds niet normaal lopen”, legt ze uit.

Om gewonden op weg te helpen naar meer autonomie, schonk onze organisatie 1.327 mobiliteitshulpmiddelen (waaronder krukken, rolstoelen en looprekjes) aan de drie betrokken gezondheidscentra. Tot op vandaag konden al 713 personen van die loophulpmiddelen gebruikmaken.

Psychosociale steun voor oorlogsslachtoffers

Bushra heeft het moeilijk om het trauma van het bombardement te verwerken en met de eenzaamheid om te gaan. “Ik verblijf nu al drie weken in het ziekenhuis en ik mis mijn familie. Mijn vader is een grote steun, maar hij heeft amper genoeg geld om in Sanaa te blijven. We kennen hier niemand.”

De teams van Handicap International bieden Bushra en haar vader geregeld begeleiding en psychosociale steun. Zo konden ook al 1.613 personen (gewonden en hun familie) tijdens 949 sessies op onze steun rekenen. De sessies zijn bijzonder belangrijk, gezien de meeste mensen ook na verzorging van hun lichamelijke verwondingen door het conflict in Jemen nog met psychische problemen te maken krijgen.

Malikah, psychosociaal hulpverlener bij Handicap International, licht toe: “Vaak voelen oorlogsslachtoffers zich minderwaardig omwille van hun verwondingen, maar als iemand hen een luisterend oor biedt, voelen ze zich meestal al wat beter. Ze verdienen al onze aandacht.”

Ondanks de begeleiding, baart de nieuwe chirurgische ingreep die Bushra te wachten staat haar zorgen. “Ik kan momenteel aan niets anders denken. Het enige wat ik wil, is binnenkort opnieuw kunnen lopen en opnieuw zoals iedereen door het leven kunnen gaan.”

Stop bommen op burgers! Teken de petitie.

Meer over dit onderwerp

De realiteit van een 18-Jarige in Noord-Kivu: leven met de gevolgen van een bom
© E. N’Sapu / HI
Noodhulp Revalidatie

De realiteit van een 18-Jarige in Noord-Kivu: leven met de gevolgen van een bom

Net als veel andere mensen in Noord-Kivu is Espoir slachtoffer van het conflict in de Democratische Republiek Congo. Na een bomaanval verloor hij zijn been en moest hij zijn stad ontvluchten. Dankzij zijn nieuwe prothese kan hij nu opnieuw dromen en werken aan zijn toekomst.

1000 dagen oorlog: burgers voorname slachtoffers in Oekraïne
© M.Monier / HI 2024
Gezondheid Mensenrechten Mijnen en andere wapens Noodhulp Revalidatie

1000 dagen oorlog: burgers voorname slachtoffers in Oekraïne

Vooral in het oosten en het zuiden van het land is de impact van het gewapend conflict enorm.