Modelleerling Renane, het enige meisje met broek
Renane verloor haar been als gevolg van de aardbeving op 12 januari 2010. Op het moment van de beving maakte Renane, negen jaar, thuis haar huiswerk. Haar vader, die vlakbij was, heeft haar snel vanonder het puin kunnen halen. Een deel van haar linkerbeen was verbrijzeld. Renane werd snel verzorgd, maar door een infectie moest haar been enkele dagen later afgezet worden. Het meisje verbleef 3 maanden in het ziekenhuis.
Renane voelt zich net als de andere leerlingen: ze lacht, maakt graag haar huiswerk en zingt ontzettend graag. Het enige verschil: ze is het enige meisje dat een broek draagt, omdat ze van Handicap International een prothese heeft gekregen na haar amputatie als gevolg van de aardbeving in 2010. “Mijn prothese is mijn echte voet geworden!”
Elke morgen rond zeven uur vergezelt Jean-Renolde Bernabe zijn twee dochters Renane en Renalda (beiden 12 jaar) naar een ontmoetingsplaats op de grote baan, op 250 meter van zijn huis. De tweeling wacht er op een motor die hen naar school brengt. Renane draagt een prothese en zelfs al wandelt ze daar heel goed mee, de weg naar school is te lang om te voet af te leggen.
Renane verloor haar been als gevolg van de aardbeving op 12 januari 2010. Op het moment van de beving maakte Renane, negen jaar, thuis haar huiswerk. Haar vader, die vlakbij was, heeft haar snel vanonder het puin kunnen halen. Een deel van haar linkerbeen was verbrijzeld. Renane werd snel verzorgd, maar door een infectie moest haar been enkele dagen later afgezet worden. Het meisje verbleef 3 maanden in het ziekenhuis.
Voor de aardbeving werkten haar ouders als winkeliers. Ze verkochten voedingswaren vanuit een mobiel kraampje. In de enorme chaos na de beving werd hun koopwaar gestolen en hadden ze de middelen niet meer om een nieuwe voorraad in te slaan. Nu doet Jean-Renolde tijdelijk werk om zijn familie te kunnen onderhouden. “Maar het is moeilijk”, zegt hij. “Het huren van de motor kost me 50 euro per maand en weegt op het familiebudget.”
De vader doet al het mogelijke om Renane naar school te kunnen sturen. “Ze studeert graag. Ze maakt heel graag haar huiswerk, praat goed Frans en is erg gemotiveerd. Later zou ze lerares willen worden en zelf huiswerk willen geven.”
De directeur van de school La Fontaine in de wijk van Delmas bevestigt dat Renane vandaag een modelleerling is. De school heeft de meisjes toegelaten terwijl de ouders niet konden betalen voor boeken, schoolbenodigdheden en kledij. Maar dat kan zo niet blijven. De vader van Renane is nog steeds op zoek naar een oplossing zodat zijn dochters, en vooral Renane, hun studies kunnen voortzetten.
Ondanks haar handicap is Renane perfect geïntegreerd en wordt ze volledig aanvaard: ze lacht graag en maakt enthousiaste bewegingen waarmee ze een zelfverzekerde indruk maakt. Ze loopt over van energie. Wanneer de leerlingen ’s morgens zingen, zingt zij het hardst. Wanneer ze de lessen luidop voorleest in de klas, is ze zeer trots. Ze heeft veel vriendinnetjes. Het enige verschil is dat Renane de enige leerling is die een broek draagt.
Renane heeft haar prothese vijf maanden na de aardbeving gekregen van Handicap International. Omdat ze groeide, is ze in 2012 vaak naar het revalidatiecentrum van Handicap International teruggekeerd. Daar was ze zelfs “hulpkinesist” en leerde ze de jongere kindjes de juiste stappen te nemen. Renane is zeer trots op haar prothese en draagt ze altijd: om naar school te gaan, om thuis met haar zusje te spelen .... Ze beschouwt deze prothese als haar echte “voet”, in die mate dat ze er zelfs mee slaapt. Haar logica: “Iedereen slaapt met zijn voeten! Wel, ik ook!”.