Mrs. Dhahabo laat zich niet kisten

“Vandaag bezoeken we Village 3 in het kamp Kalobeyei om onze patiënten op de hoogte te houden over Covid-19. We gaan naar Mama Dhahabo, een 70-jarige vluchtelinge die een ruggenmergletsel opliep bij een verkeersongeval. We geven haar regelmatig nazorg in het kader van haar revalidatiesessies,” vertelt Stella, een lid van het revalidatieteam van HI in Kenia.

Het leven is Mrs. Dhahabo niet erg goedgezind geweest. Ze woont in het Kalobeyei-vluchtelingenkamp met twee van haar kinderen en twee kleinkinderen. Ze woont in een “semi-permanent” huis, gemaakt uit lemen muren en plastic. Ze leeft gescheiden van haar andere vier kinderen, die in Nairobi of Ethiopië wonen. Mrs. Dhahabo verloor ook al twee van haar kinderen.

Individuele sessies over Covid-19

De benen van Mrs. Dhahabo zijn gedeeltedelijk verlamd. Ze heeft geen spierkracht meer in haar benen en daardoor ook afhankelijk van anderen voor heel gewone activiteiten. Zonder krukken kan ze maar enkele stappen zetten. Om zich te verplaatsen, is ze volledig afhankelijk van de aangepaste driewieler die ze van HI kreeg, zeker wanneer ze zich buiten het kamp begeeft. Door haar leeftijd is Mrs. Dhahabo heel kwetsbaar voor Covid-19. Daarom plande HI vandaag een individuele sessie met haar over hoe ze zichzelf kan beschermen tegen het virus. “Op het programma staat hoe je je handen best wast, hoe je een mondmasker aan- en afzet, het belang van afstand houden, en algemene hygiëne. We tonen Mrs. Dhahabo en haar familie ook hoe ze haar krukken en driewieler het best schoonmaken om haar te beschermen,” aldus Stella.

“Mijn oudste kleinzoon leerde me helpen mijn driewieler schoon te maken”

“Ik ben blij dat het HI-team vandaag bij me thuis langskwam. Ze hebben me veel bijgeleerd. Hoe ik mezelf en mijn familie kan beschermen tegen Covid-19 en ze gaven ons mondmaskers. Mijn oudste kleinzoon leerde hoe hij me kon helpen om de driewieler schoon te maken. Dit zijn heel waardevolle lessen omdat ze onze hygiëne verbeteren, wat zal helpen om ons te beschermen tegen het coronavirus, maar ook tegen andere ziektes, zoals cholera. We kregen ook zeep van het voedseldistributiecentrum,” vertrouwt Mrs. Dhahabo ons toe.

“Ik ben heel ongerust”

“De eerste keer dat ik over het coronavirus hoorde, was op de radio. De volgende keer was via HI. Ik zal op mijn dochter haar telefoon hoe het virus zich verspreidde in China. Ik ben heel ongerust, want ik ben oud en ziek en het virus doodt zo veel mensen. Veel mensen in het kamp zijn onzeker over wat er ons nog staat te gebeuren. Ik weet dat de ziekte zich snel verspreidt en ik wil niet dat het hier komt. Ik moet mezelf beschermen omdat ik niet weet wie het wel heeft en wie niet. Daarom volg ik op wat men ons aanleert en wat de regering ons zegt.”

Alle scholen zijn gesloten. We blijven thuis met de kinderen. Wanneer we naar de markt gaan, dragen we een masker. HI bezoekt me wel nog steeds voor revalidatietherapie zodat ik mijn oefeningen kan blijven doen. Tijdens de sessies krijgen we een mondmasker, de mensen van HI dragen er ook één. Ik wil HI bedanken omdat ze voor de mensen met een beperking blijven zorgen, ondanks de pandemie,” vertelt Mrs. Dhahabo.

Wanneer Covid-19 voorbij zal zijn …

“Nu dat we het gewoon zijn om onze handen te wassen, zal dat een verbetering zijn omdat we minder vatbaar zijn voor ziektes zoals cholera.
Eens het coronavirus verdwenen zal zijn, kijk ik ernaar uit om mijn vrienden opnieuw te zien. Zonder masker! Ik kan niet wachten om weer naar de markt te gaan en mijn vrienden te bezoeken met mijn driewieler. Ik hoop ook dat mijn kleinkinderen terug naar school kunnen gaan en bijleren,” zegt Mrs. Dhahabo tot slot, met haar blik opnieuw gericht op de toekomst.