Handicap International wil meer medewerkers met een beperking aantrekken in haar kantoor in Brussel
Als allereerste Disability Advisor tracht Patrizia Pau alle drempels voor werknemers en vrijwilligers met een handicap weg te werken.
Patrizia Pau, de nieuwe Disability Advisor van Handicap International in Brussel.
Onder meer in het Midden-Oosten en Marokko ondersteunt Handicap International personen met een handicap in hun zoektocht naar een job. Maar ook in haar eigen Brusselse kantoor zet de organisatie nu alles op alles om de werkvloer inclusiever te maken. Om dat te bereiken werd onlangs een Disability Advisor aangesteld. Patrizia Pau, al zeven jaar aan de slag bij Handicap International, nam deze functie met veel enthousiasme op zich en biedt nu ondersteuning bij een actief aanwervingsbeleid. Daarnaast is ze het aanspreekpunt bij bestaande werknemers en vrijwilligers met een handicap en zorgt ze waar nodig voor een aangepaste werkomgeving.
Een Disability Advisor, wat is dat eigenlijk?
‘Wel, dat is de verantwoordelijke voor inclusie van personen met een handicap in een organisatie of bedrijf. Deze persoon helpt bij de aanwerving van nieuwe mensen, faciliteert de aanpassing van werkplekken, ondersteunt de integratie van collega’s met een handicap, en zorgt voor meer bewustmaking rond het thema inclusie. Nog voor de start van het contract, moeten eventuele aanpassingen al gebeurd zijn. Op jouw eerste werkdag staat je computer klaar voor gebruik, met je nieuwe e-mailadres. Hetzelfde moet gebeuren met eventuele aanpassingen aan de werkomgeving.’
Ligt dat laatste niet voor de hand?
‘In heel wat bedrijven en organisaties gebeuren nog heel wat fouten. Denken dat met de installatie van een spraaksoftware alles in orde is, en je meteen aan hetzelfde ritme kan werken, bijvoorbeeld. Ik maakte zelf ooit mee dat ik moest werken in een bureau met vier personen, waardoor de software de stemmen van al mijn collega’s registreerde. En dat is maar één voorbeeld van de velen.'
'Het gaat ook niet enkel over de werkvloer. Vele werkgevers denken dat, éénmaal de werkomgeving is aangepast, alles in orde is. Maar het gaat ook om het inclusief maken van activiteiten buitenshuis, zoals teambuildings of opleidingen. Heel wat zaken zijn bij Handicap International al veranderd, maar we moeten de lat blijven verleggen.’
Een kantoorgebouw toegankelijk maken voor iedereen is dus niet genoeg?
‘Zeker niet. Er is een hele mentaliteit in onze samenleving die moet veranderen.’
Is er meer sensibilisering nodig?
‘De beste sensibilisering is personen met en zonder handicap gewoon samen te laten werken. Op het einde van de dag leer je automatisch wel van de andere. Stel dat je op een plaats waar enkel mannen werken op een dag enkele vrouwen laat beginnen. Er zullen in het begin misschien wat vragen worden gesteld. Maar door gewoon samen te werken leer je de ander wel kennen.
Dus ik denk dat het essentieel is om meer mensen met een handicap aan te trekken. Vroeger praatten we enorm over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen, en stap voor stap wordt dit beter. Wel, hetzelfde moet gebeuren voor personen met een handicap.’
Welke zaken moeten er veranderen om meer mensen met een handicap aan te trekken?
‘Mijn collega van Handicap International Frankrijk en ik hebben gemerkt dat er heel wat vacatures zijn waar te veel kwalificaties worden gevraagd dan nodig. Gemiddeld zijn personen met een handicap lager geschoold dan personen zonder handicap [Volgens cijfers van Statbel nemen mensen met een beperking nemen drie keer minder vaak deel aan opleiding*, red.]. Als ik bij de eerste 10 obstakels die ik tegenkwam tijdens mijn studies gestopt zou zijn, zou ik mijn diploma nooit behaald hebben. Er zijn uiteraard soms zeer technische, specifieke vacatures. Maar voor heel wat andere vacatures kunnen de vereisten soms perfect naar beneden.’
Is de werkplek al inclusief?
‘In het algemeen is ons kantoorgebouw al vrij functioneel. Maar het moet nog beter. Van een collega hoorde ik onlangs dat zijn werkomgeving te koud is en er niet genoeg licht is. Dus ik heb dit aan de directie gemeld. Drie weken later was alles in orde.’
Het gaat dus niet altijd om grote aanpassingen?
‘Nee, soms heel kleine zaken. Maar ze moeten wel echt veranderen.’
Waar ga je als eerste mee beginnen?
‘Elke drie maanden krijgen we profielen doorgestuurd van Diversicom [het agentschap voor arbeidsbemiddeling voor personen met een handicap waar Handicap International mee samenwerkt, red.]. Die ga ik in contact brengen met de verschillende managers. Wanneer er iemand geselecteerd is, wil ik zeker zijn dat geen enkele - maar echt geen enkele - aanpassing vergeten wordt. Dat alles in orde is voor het sollicitatiegesprek. En ook op de eerste werkdag, moeten de aanpassingen er zijn.
En eenmaal gestart laat je niemand op zichzelf. Ik wil op regelmatige basis in contact blijven om te zien hoe de zaken gaan, of er iets misloopt. En zij kunnen me uiteraard ook ideeën geven, want ik weet natuurlijk niet alles.
Je lijkt gemotiveerd voor je nieuwe functie.
De reden dat ik zo toegewijd ben aan deze rol is simpelweg dat ik als persoon met een beperking vroeger zelf graag een helpende hand zou gehad hebben bij de zoektocht naar een job. En via die job ook echt deel uit te maken van de maatschappij.
Handicap International speelt bij haar streven naar een zo inclusief mogelijke werkvloer in op een realiteit waarbij in België het gemiddelde opleidingsniveau van personen met een handicap lager ligt dan een personen zonder handicap. Niet via positieve discriminatie, wel door vacatures beter af te stemmen op de noden van bepaalde functies en irrelevante eisen weg te laten.
De organisatie ijvert wereldwijd voor meer en kwaliteitsvoller inclusief onderwijs zodat structurele en onrechtvaardige onevenwichten in opleidingsniveau worden rechtgetrokken.
