Noden evalueren in afgelegen gebieden
Wesley Pryor is terug uit Gorkha, een afgelegen gebied in Nepal dichtbij het epicentrum van de aardbeving. Hij evalueerde er de situatie als revalidatieadviseur (technisch referent) voor Handicap International. Als ooggetuige vertelt hij ons in welke toestand hij er de mensen en gebouwen aantrof.
Samen met de organisatie International Medical Corps (IMC) ging Wesley de noden opmeten in Gorkha een dag na de aardbeving. "Toen we aankwamen, troffen we in het ziekenhuis van Gorkha stad 110 gewonden en 12 doden aan. De situatie leek er min of meer onder controle. Ze waren erin geslaagd de slachtoffers die er het ergst aan toe waren over te brengen naar Kathmandu. Het ziekenhuis in Gorkha is immers niet voldoende uitgerust voor noodsituaties als deze en beschikt gewoonweg niet over de nodige medische capaciteiten", legt Wesley uit.
Wesley en de rest van de ploeg brachten hun eerste nacht door in een tent op een voetbalveld. De volgende dag gingen ze terug op zoek naar meer informatie over de slachtoffers. "Een districtsbeambte vertelde ons dat zes dorpen in het noorden van Gorkha van kop tot teen verwoest waren en dat de meeste gewonden in Gorkha stad werden verzorgd. Maar de situatie was in de meeste dorpen op dat moment nog niet gekend, omdat het slechte weer het Nepalese leger ervan weerhield zoekacties te uit te voeren.”
Voor hun evaluatie van de noden gingen ze verder naar de stad Dhading, waar 350 personen de aardbeving niet overleefden en 250 personen gewond raakten. Revalidatieadviseur Wesley stelde er vast dat het ziekenhuis van Dhading erg slecht uitgerust is. “Gelukkig begon er net een team dokters te werken toen wij er aankwamen. De stad heeft het zwaar te verduren gehad. Er is enorm veel schade."
Handicap International bezorgde het ziekenhuis in Dhading intussen het nodige medische basismateriaal.
Constante toestroom gewonden
Wesley is intussen terug bij het team van Handicap International in Kathmandu, waar hij momenteel een actieve rol speelt in de identificatie van de slachtoffers. "We konden erg snel onthaal- en oriëntatiecentra openen, van waaruit we de aankomst van patiënten in vier ziekenhuizen in Kathmandu coördineren. Er komen voortdurend gewonden toe. Alle ziekenhuizen hebben hun maximale capaciteit overschreden, waardoor de meeste patiënten buiten moeten kamperen.”
"Iedereen wacht op een behandeling, maar spijtig genoeg zijn er zo veel gewonden dat de chirurgen enkel de ergste gevallen kunnen behandelen, zoals patiënten van wie de borst is platgedrukt door het puin", gaat Wesley verder. "En er is een constante toestroom van nieuwe gewonden die toekomen vanuit andere gebieden die door de aardbeving getroffen werden. Het werk is nog maar begonnen.”
