Goto main content

Phoas Yek: Een wervelwind vol leven

Cambodja
Phoas verloor haar been toen ze op een mijn stapte. Dat is een paar jaar geleden. Toch zit ze vol hoop en levenslust. Haar voorbeeld is een drijvende kracht voor mensen die strijden voor het bannen van het gebruik van antipersoonsmijnen. Daarom siert haar foto vandaag de cover van de laatste Landmine Monitor.
Phoas Yek, een slachtoffer van clustermunitie

Phoas verloor haar been toen ze op een mijn stapte. Dat is een paar jaar geleden. Toch zit ze vol hoop en levenslust. Haar voorbeeld is een drijvende kracht voor mensen die strijden voor het bannen van het gebruik van antipersoonsmijnen. Daarom siert haar foto vandaag de cover van de laatste Landmine Monitor.

Een gesprek met Phoas: dat is vooral een opeenvolging van schatergelach!

Een paar jaar geleden werd zij een symbool van de acties van Handicap International in Cambodja. Misschien herinnert u zich haar verhaal?

Als derde kind in een gezin van acht, verloor Phoas haar been toen ze ging spelen in het nabijgelegen bos. Maar haar levenslust en haar vrolijkheid hielpen haar over alles heen: haar verwondingen, haar armoede, de menselijke waanzin die haar leven amputeerde...

Dankzij de steun van Handicap International kon ze weer lopen en zelfs naar school gaan, ondanks het feit dat haar ouders heel arm waren. Een school die is opgericht door Handicap International.

Phoas deed er indertijd 3,5 uur over om de vier kilometer naar school te voet af te leggen. Haar droom was een fiets waarmee ze elke dag en vlotter naar school kon gaan. Toen wij op bezoek kwamen, had ze een hinkelbaan getekend voor haar huis en gaf ze ons een demonstratie.

Vandaag is Phoas zestien jaar. Ze krijgt regelmatig een nieuwe prothese, als de vorige te klein geworden is. Ze gaat nog steeds naar de school van Sung Il, maar tegenwoordig gaat ze met de fiets.

Ze is de beste van de klas en volgt graag de taallessen Khmer. Toen ik haar sprak in maart, vertelde ze dat ze een winkel voor schoonheidsverzorging en verhuur van feestkleding voor plechtigheden en huwelijken wilde openen.

Een maatschappelijk werker heeft regelmatig contact met Phoas en haar papa, evenals met haar leerkrachten en de directeur van haar school. Elk jaar krijgt ze een schoolpakket (pen, schrift, ...).

In haar dorp kent ze vijf andere mijnslachtoffers ...

Catherine Rebotton en Pascale Jerome Kantoussan ontmoetten Phoas in maart 2006 en namen de foto die de Landmine Monitor 2006 illustreert.
 

Meer over dit onderwerp

Channa: een stap in de goede richting
© Lucas Veuve/HI
Revalidatie

Channa: een stap in de goede richting

Channa heeft een aangeboren afwijking. Haar verhaal toont aan hoe belangrijk revalidatiezorg en opvolging zijn voor kinderen met een beperking.

Covid-19 of niet, Sreyoun kan blijven rekenen op revalidatiezorg
© HI
Gezondheid Revalidatie

Covid-19 of niet, Sreyoun kan blijven rekenen op revalidatiezorg

De Covid-19 gezondheidscrisis heeft noch de moeder van Sreyoun, noch het team van HI tegengehouden om het kleine meisje te blijven helpen. De moeder van Sreyoun is verheugd over de vooruitgang die Sreyoun geboekt heeft.

Channa: De toekomst tegemoet Integratie

Channa: De toekomst tegemoet

Channa is acht jaar. Een beetje verlegen in het begin, dan verschijnt er een glimlach op haar gezicht. Maar even vaak neemt een “sérieux” het over. Het leven van dit meisje dat geboren werd met één been, was vooralsnog geen rustige brede stroom.