“Voorbije dagen waren uitputtingsslag”
Pushpak is ergotherapeut voor Handicap International in Nepal. Hij brengt verslag uit van hoe hij de eerste dagen van de ergste aardbeving in Nepal in 80 jaar ervoer.
"Toen de aarde zaterdag begon te beven, waren ik en mijn vrouw aanwezig op een voetbaltoernooi tussen ngo’s dat Handicap International had georganiseerd. Ik stond op het veld en Shweta, mijn vrouw, stond bij de supporters. Ze is op dit moment acht maanden zwanger. Toen de eerste schok zich liet voelen, verloor ze haar evenwicht. Ze klampte zich vast aan de mensen rondom haar en aan de hekkens rondom het voetbalveld. Ondersteund door andere mensen begaf ze zich naar een open ruimte. De angst sloeg toe bij iedereen.
’s Avonds opnieuw, wanneer iedereen zei dat er nieuwe schokken zaten aan te komen. De verbindingen waren intussen uitgevallen, dus Shweta kon haar zus niet bereiken. Ons huis hield gelukkig stand, maar we vonden het beter dat Shweta naar de buren zou gaan, zodat ze niet alleen zou blijven. Zelf ging ik gaan helpen met het team van Handicap International. Zwaar en lastig wel: de aarde voelen beven, bang afwachten, naar huis gaan en dan mijn vrouw achterlaten in het holst van de nacht.
Zondag om 13 uur werkte ik in het Bir-ziekenhuis hier in Kathmandu. Ik herinner me dat ik net aan een vader uitlegde dat zijn dochtertje een amputatie zou moeten ondergaan, wanneer we werden opgeschrikt door een nieuwe aardbeving. Iedereen haastte zich naar buiten, zowel dokters als patiënten. Een school stortte in vlakbij de spoorwegen. Gelukkig was er niemand meer in het gebouw aanwezig en werd geen enkel kind getroffen.
Eens de communicatielijnen waren hersteld, konden we dankzij de Nepalese en Indiase telefoonmaatschappijen gratis of aan een verlaagd tarief telefoneren en zo onze familie en vrienden contacteren. De toestand was nog onveilig, maar gezinnen verenigden zich en de mensen toonden zich solidair.
Ik heb heel het weekend samengewerkt met de teams van Handicap International om de gewonden op te vangen en een antwoord te bieden aan de basisbehoeften van de meest kwetsbare mensen. Dankzij onze ervaring in het anticiperen op risico’s en gevolgen van rampen, zeker ook in de context van de zware overstromingen die ons land in 2014 troffen, waren we goed voorbereid en konden we onmiddellijk in actie schieten.
Het weekend was een uitputtingsslag. Ik had zo veel om handen, dat ik eigenlijk geen tijd had om bang te zijn. Ik heb me de voorbije dagen vooral nuttig gevoeld."
