1 – Daar waar het begon

Januari 2001, ik zou voor de eerste keer vertrekken. Ik ging naar Angola en, eerlijk gezegd, ik herinner me er niet veel van. Het is ook bijna twintig jaar geleden, dat verklaart veel. Bij het vertrek hing er ongetwijfeld een beetje angst en veel opwinding in de lucht. Misschien kwamen er zelfs traantjes aan te pas, maar dat zal niet lang geduurd hebben. Na die eerste opdracht in Angola volgde een tweede opdracht, opnieuw Angola, en ik keerde nog een derde keer terug, na een passage van enkele maanden in Noord-Korea. Plots ging het dan naar China en vooral Tibet, waar ik het moeilijk vond om weer te vertrekken. En nu dan Vietnam. Vier landen in twintig jaar, dat valt best mee. Ik moet de huismus onder de expats zijn, denk ik.

Mijn naam is Didier. In het begon was ik een kinesist; ik deed dingen met mijn handen, mijn rug, benen en schouders; ik sleurde en duwde maar vooral hielp ik mensen opnieuw bewegen. Mijn eerste opdrachten draaiden om opleiden, begeleiden, verzorgen … 
Later begon ik me nuttiger te voelen in een coördinerende rol, waar ik ondersteuning gaf en instond voor het algemeen beheer om uiteindelijk, zonder er echt naar op zoek geweest te zijn, programmadirecteur te worden in Vietnam.

Zo’n programmadirecteur komt goed van pas. Hij zorgt voor een goed geoliede machine die de juiste richting uitgaat. De job zorgt daarentegen niet voor de meest interessante gespreksstof: vergaderingen, Excelsheets, rapporten die je moet lezen of - erger nog –schrijven … Zo spannend is het allemaal niet. Maar ik heb wel enkele herinneringen aan projecten en activiteiten en vooral aan bijzondere mensen die ik kan delen. Als dat je wat lijkt, dan spreken we hier opnieuw af over enkele dagen en begin ik te vertellen …
 

Terug naar het overzicht