10 jaar verbod op landmijnen, wat nu?
Nog steeds stapt er elke 30 minuten in deze wereld iemand op een mijn. Toch is het verbod op landmijnen een succes, zoals Kosal uit Cambodja en Firoz uit Afghanistan vertelden in Brussel. Handicap International nodigde deze twee overlevenden van landmijnincidenten uit om op 9 mei de viering van 10 jaar Ottawa te openen met hun verhaal. Deze viering werd georganiseerd door de regering met de aanwezigheid van princes Astrid omdat er 10 jaar geleden in Brussel een conferentie plaatsvond die diende als springplank naar het historisch verdrag van Ottawa.
Handicap International ontvangt twee landmijnslachtoffers in Brussel
Nog steeds stapt er elke 30 minuten in deze wereld iemand op een mijn. Toch is het verbod op landmijnen een succes, zoals Kosal uit Cambodja en Firoz uit Afghanistan vertelden in Brussel. Handicap International nodigde deze twee overlevenden van landmijnincidenten uit om op 9 mei de viering van 10 jaar Ottawa te openen met hun verhaal. Deze viering werd georganiseerd door de regering met de aanwezigheid van princes Astrid omdat er 10 jaar geleden in Brussel een conferentie plaatsvond die diende als springplank naar het historisch verdrag van Ottawa.
Conventie van Ottawa
De Conventie van Ottawa was een ongezien en onverhoopt succes voor allen die jarenlang een strijd hadden gevoerd tegen antipersoonsmijnen. Nu, tien jaar later, is het resultaat verbluffend: de internationale gemeenschap verwerpt antipersoonsmijnen en erkent het recht van overlevenden op steun. Maar is daarmee alles gezegd? Nog altijd liggen mijnen te wachten op een slachtoffer… Nog altijd zitten slachtoffers te wachten op de steun die ze nodig hebben…
Kosal en Firoz getuigen
Twee jonge mensen, die een mijnongeval overleefden, getuigden tijdens de Conferentie over Tien Jaar Ottawa op 9 mei in het Egmontpaleis, georganiseerd door de Belgische regering. Sang Kosal, een jonge Cambodjaanse vrouw, die als zesjarige op een mijn trapte en tien jaar geleden een wereldwijde oproep lanceerde voor een internationaal verbod op landmijnen, vertelde hoe ze als klein meisje vroeg om mijnen te verbannen zodat kinderen vrij zouden kunnen spelen.
Firoz Ali Alizada, die in Afghanistan op een mijn stootte en vandaag actief is binnen Handicap International, sprak over Afghanistan, nog steeds één van de zwaarst bemijnde landen ter wereld. Ook al vallen er minder slachtoffers, er is nood aan een gecoördineerde aanpak en aan meer middelen voor ontmijning en slachtofferhulp.
Firoz verloor beide benen door een mijn, maar als kind speelde hij ook met niet-ontplofte clustermunitie. Die had hem evengoed kunnen treffen. Hij roept daarom op voor een gelijkaardig verbod op clusterbommen, want beide wapens maken zonder onderscheid burgerslachtoffers.
