Brief van de oprichter van Handicap International: 'Solidair vechten tegen onrecht'
Toen Handicap International 30 jaar geleden werd opgericht, was daar een concrete aanleiding voor: onze vastberadenheid om de zowat 6.000 mensen in Cambodja die een arm of been hadden verloren, te helpen. Voor die groep was de bestaande humanitaire hulp immers veruit ontoereikend. De bijzonder kwetsbare bevolking werd gedwongen tot een nooit eerder geziene massale vlucht en kon op geen enkele specifieke bijstand rekenen. Maar liefst drie miljoen mensen zaten opeengepakt in vluchtelingenkampen bij de Thaise grens.
Onze niet-aflatende inzet voor de meest kwetsbaren door de jaren heen, ook in extreme situaties, heeft ondertussen zijn vruchten afgeworpen. Zo hebben we met veel volharding de strijd aangebonden tegen bepaalde wapens – mijnen en clusterbommen – die vandaag illegaal zijn. Nog altijd komen onze teams met diezelfde onverdroten inzet op voor kwetsbare mensen in het Zuiden. En dat in zo’n zestig landen: in de kampen van Dadaab in Kenia, in de scholen van Rwanda, in de revalidatiecentra van Haïti en Liberia, bij de families van mensen met een handicap in Colombia en Burundi, bij de slachtoffers van vergeten ziektes in Burkina Faso, op mijnen- en clusterbomvelden in Laos, Mozambique en Libanon …
De geschiedenis van Handicap International is één grote aanklacht tegende gruwelijkste vormen van onrecht van de voorbije dertig jaar. Dat was mogelijk dankzij de steun van tal van mensen, solidair met onze doelgroep in het Zuiden. Vanuit dat gevoel van solidariteit, dat zelfs in de hachelijkste situaties overeind blijft, engageren we ons en blijven we zoeken naar concrete en haalbare oplossingen voor onze doelgroep.
Dokter Jean-Baptiste Richardier, Medeoprichter van Handicap International
