“Dat ik verlamd was, maakte me niet uit”

Een verloren kogel raakte Najah in de schouder. Daardoor raakte de zestienjarige Syrische verlamd. Samen met haar dochtertje kon ze vluchten naar Libanon, waar teams van Handicap International haar nu begeleiden.

Najah werd verrast door een kogelregen toen ze samen met haar dochtertje van vijf maanden en haar schoonzus op de vlucht was voor de gevechten. “Verschillende kogels raakten onze taxi. Ik schreeuwde naar de chauffeur dat hij rechtsomkeer moest maken, maar hij luisterde niet. Wanhopig hield ik mijn dochtertje Rawaa in de armen om haar te beschermen. Ik kreeg een kogel in de schouder … Zodanig in paniek was ik, dat ik het niet eens had gemerkt. Ik zag enkel het bloed en dacht dat mijn kind verwond was. Daarna raakte ik bewusteloos. Een maand lang heb ik in coma gelegen.”

Toen Najah wakker werd, leed ze aan geheugenverlies. “Ik dacht dat mijn dochtertje dood was. Mijn man toonde me nochtans foto’s waaruit bleek dat ze in leven was. Ik kon het niet geloven. Ik geloofde niemand. De dokters vertelden me dat ik nooit meer zou kunnen stappen, maar op dat moment maakte dat helemaal niet uit. Het enige dat telde was mijn dochter. Ik kan niet beschrijven hoe ik me voelde toen ik haar eindelijk terugzag! Ik bleef haar maar aanraken om er zeker van te zijn dat ze in goede gezondheid was.”

Najah wou nog slechts één ding: Syrië verlaten om haar dochter in veiligheid te brengen. Haar schoonmoeder was ook verwond geraakt. De situatie was niet langer houdbaar. Een week later was het zover. Najah, haar schoonzus en Rawaa sloegen op de vlucht. Rawaa was nog te jong om papieren te hebben. Daarom verstopte Najah haar dochtertje bij elke grenspost aan haar voeten.

Toen Najah’s man ontdekte dat ze verlamd was, begon hij haar te verwaarlozen. Gelukkig ontmoette ze de teams van Handicap International. “Ik had het heel moeilijk. Ik was zo blij dat er mensen naar me wilden luisteren. Nu nog, vier maanden later, bel ik mijn psycholoog wanneer ik het moeilijk heb.” Dankzij die psychologische steun en de rolstoel die Handicap International haar heeft gegeven, is Najah weer positiever.

Sinds juni krijgt Najah kinesitherapie. Op termijn zal ze ook een lichtere en soepelere rolstoel krijgen. Dan zal ze alleen met haar dochtertje, dat intussen twee jaar is, de deur uit kunnen. In afwachting begeleiden de teams van Handicap International haar af en toe. Tot aan het strand bijvoorbeeld, zodat ze de zee kan zien.