"Dit is mijn lot"
De 25-jarige Syriër Kamel raakte vorig jaar gewond bij een bombardement. Na een lang verblijf in het ziekenhuis woont de vroegere landbouwer nu in het vluchtelingenkamp van Zaatari. “We zijn een jaar later en ik kan nog steeds niet stappen …” Handicap International helpt hem om beter te worden en om zich aan te passen aan zijn nieuwe leven in een rolstoel.
Wie Kamel ontmoet, maakt al gauw kennis met zijn brede glimlach en zijn aanstekelijke optimisme. Zijn rolstoel is niet meer dan een detail, zowel voor de jonge Syriër zelf, als voor de mensen rondom.
“Ik moet vooruit, met of zonder rolstoel”, legt hij uit. “Dit is het leven dat me gegund is. Ik ben niet boos en koester geen haat. Dit is mijn lot. En ik probeer er het beste van te maken. Ik ben god dankbaar voor wat hij me geeft.” Vijf jaar oorlog, noch het feit dat hij verlamd werd aan zijn benen, lijkt zijn onwankelbare optimisme klein te krijgen.
Als er opnieuw vrede heerst ...
“Ik werd geraakt tijdens een bombardement en was meteen bewusteloos. Ik werd pas wakker in een ziekenhuis in Jordanië. De dokters legden me uit dat er granaatscherven tussen twee van mijn ruggenwervels zaten en dat ik waarschijnlijk over zes maanden tot een jaar weer zou kunnen stappen. Maar dat jaar is voorbij en ik kan nog steeds niet wandelen … Zo is het leven zeker? Het heeft geen zin om mij te wentelen in mijn ongeluk.”
Kamel wordt sinds zijn aankomst in het kamp van Zaatari opgevolgd door Handicap International. “We hebben hem verschillende hulpmiddelen gegeven om zich te verplaatsen, zoals een rolstoel”, legt Farah uit, kinesiste bij onze organisatie.
“Hij komt ook regelmatig langs voor kinesitherapie, wat hem helpt om zelfstandiger te bewegen.” Kamel zegt best gelukkig te zijn in het kamp, maar maakt toch een kanttekening: “Als er opnieuw vrede heerst in Syrië, gaan we allemaal terug naar ons land willen gaan. Dan kan je ons daar komen bezoeken!”
Help de overlevenden van de Syrische crisis door een gift te doen. Klik hier om te steunen.
