Handicap International veroordeelt het herhaaldelijke gebruik van clustermunitie in Syrië
Bij minstens 47 luchtaanvallen in Syrië werden clusterbommen gebruikt, zo rapporteert Human Rights Watch. Tientallen burgers zijn bij deze offensieven gestorven. Handicap International roept de internationale gemeenschap op om het gebruik van deze barbaarse wapens te veroordelen.
Bij minstens 47 luchtaanvallen in Syrië werden clusterbommen gebruikt, zo rapporteert Human Rights Watch. Tientallen burgers zijn bij deze offensieven gestorven. Handicap International roept de internationale gemeenschap op om het gebruik van deze barbaarse wapens te veroordelen.
In het rapport van Human Rights Watch wordt melding gemaakt van het gebruik van clusterbommen bij 47 luchtaanvallen in het land in crisis. Het gebruik van clusterbommen werd eerder al aangekaart in rapporten van december 2015 en februari 2016.
“De internationale gemeenschap moet krachtdadig het herhaaldelijke gebruik van clustermunitie veroordelen”, benadrukt Marion Libertucci, advocacy-verantwoordelijke bij Handicap International. “We willen eraan herinneren dat het gebruik van clustermunitie verboden is door het verdrag van Oslo, dat ondertekend werd door 119 staten. Deze barbaarse wapens zijn een onaanvaardbare bedreiging voor de levens van Syrische burgers, die de grootste slachtoffers zijn van het conflict.”
Tussen 2012 en 2014 werden minstens 1.968 slachtoffers van clustermunitie opgetekend in Syrië, van wie de grote meerderheid burgers. Dat is het hoogste slachtoffercijfer voor een land sinds de goedkeuring van het verdrag van Oslo, zo stelt het rapport van Cluster Munition Monitor in 2015, dat mede geredigeerd werd door Handicap International.
Meer dan 90% van alle slachtoffers van clustermunitie wereldwijd zijn burgers. Clustermunitie doodt, verwondt, verminkt en veroorzaakt zware psychologische trauma’s. Wanneer clusterbommen worden gedropt, ontploft tot 40% van alle clustermunitie niet bij de inslag. De explosieve resten die achterblijven, maken hele zones onbewoonbaar. Het sociale en economische leven hernemen is er immers quasi onmogelijk door de dreiging van explosieven. Op die manier wordt de bevolking gedwongen om ergens anders te gaan leven. Zelfs tientallen jaren na een conflict kunnen deze explosieve resten nog een bedreiging vormen.
