Song Kosal uit Cambodja
Landmijnslachtoffer en ooggetuige van de ondertekening van het Verdrag van Ottawa in 1997.
Song Kosal was zes jaar oud toen haar leven noodgedwongen drastisch veranderde. Ze werkte met haar moeder op een rijstveld, in een kalme gemeente niet ver van de Thaise grens. Ze stapte niets vermoedend op een antipersoonsmijn die ontplofte. Kosal was zwaar gewond aan haar rechterbeen, dat geamputeerd moest worden.
Op twaalfjarige leeftijd, nam Kosal actief deel aan de campagne voor een verbod op landmijnen, nadien nam ze ook het woord tijdens verschillende buitenlandse conferenties. In 1997 was ze aanwezig op de ondertekening van het verdrag van Ottawa voor het verbod op landmijnen. Ze droeg haar boodschap uit in Spanje, Australië, Japan, Canada, bij de Verenigde Naties, in de Filippijnen, in Mozambique, in Marokko, in Zwitserland, Frankrijk en in België. Tien jaar geleden was ze overigens hier in Brussel. Ze ontmoette staatshoofden en hoogwaardigheidsbekleders vanuit de hele wereld, waaronder de koning van Cambodja, de koningin van Spanje, de Koningin van Jordanië en de Secretaris Generaal van de Verenigde Naties.
Als jeugdige ambassadrice van de ICBL (International Campaign to Ban Landmines) gaf ze een gezicht aan de vele kinderen die ongelukken met landmijnen overleefden. Ze studeert momenteel aan de universiteit in Phnom Penh in Cambodja en is nog altijd actief in de strijd tegen landmijnen.
