Uitdagingen voor mensen met een beperking in Covid-tijden

Personen met een beperking worden in crisissituaties vaak aan hun lot overgelaten. Wat volgt zijn de belangrijkste uitdagingen waarmee ze tijdens de pandemie geconfronteerd worden. 

Toegang tot gezondheidszorg

• In sommige landen is de essentiële gezondheidszorg nog steeds ontoegankelijk voor personen met een beperking. Nochtans hebben zij, zelfs in “normale tijden”, vaak de meeste verzorging nodig. De gezondheidszorg was in deze arme landen al ontoereikend, maar de toegankelijkheid ervan ging door de Covid-19 pandemie nog omlaag, ofwel door de opgelegde maatregelen, of omdat het medische personeel vooral wordt ingezet om de pandemie te bestrijden…
• De discriminatie en stigmatisering van personen met een beperking nam toe tijdens de pandemie: het gebeurt dat medisch personeel zorgverlening weigert aan personen met een beperking. Zij menen dat ze in een gespecialiseerde omgeving moeten verzorgd worden. De personen met een beperking zien zo hun gezondheidstoestand verslechteren, ze riskeren complicaties en een blijvende beperking of een achteruitgang van hun autonomie.
• HI zette acties op om haar revalidatieprojecten verder te zetten en de impact van Covid-19 in te dijken:
  • HI ondersteunt in Rwanda bijvoorbeeld een virtueel platform om kinesitherapiesessies op afstand aan te bieden.
  • Onze organisatie organiseerde 1000 online revalidatiesessies voor onze patiënten in Nepal.
    ==> Voor onze begunstigden in deze landen, waar de gezondheidszorg in verschillende afgelegen gebieden ontoegankelijk is, wordt dit als een kleine revolutie gezien.

Uitsluiting uit de preventieprogramma’s

Mensen met een beperking worden vaak over het hoofd gezien bij de bewustmakingscampagnes rond Covid-19:

• Infobrochures zijn ontoegankelijk voor slechtzienden en blinden.
• In sommige regio’s zijn de sensibiliseringsbrochures enkel beschikbaar in ziekenhuizen, wat de verspreiding van nuttige informatie beperkt (als het ziekenhuis niet over een rolstoelhelling beschikt, hebben mensen met een rolstoel geen toegang).
• Door het gebrek aan informatie lopen de mensen met een beperking een nog groter risico om het virus op te lopen.

HI voerde een studie uit in Ethiopië: 40% van de volwassenen en 45% van de kinderen met een beperking gaven aan dat ze geen toegang hadden tot openbare en verstaanbare informatie rond Covid-19.

In verschillende landen zorgde HI voor toegankelijke radiocampagnes voor personen met een beperking. We realiseerden ook televisiespotjes in gebarentaal om dove mensen te bereiken, dat deden we bijvoorbeeld in Nepal.

Marginalisering en isolement

Mensen met een beperking worden vaker blootgesteld aan isolement en uitsluiting, omdat de dienstverlening en de netwerken voor sociale hulp verstoord zijn. Sommigen kunnen niet langer rekenen op een externe verzorger om hen te helpen met dagelijkse maar noodzakelijke activiteiten, zoals een douche nemen of naar het toilet gaan.

In een aantal landen heeft de lockdown dramatische gevolgen. Mensen met een beperking hebben geen toegang meer tot voedsel en basisvoorzieningen.

Het risico op geweld tegen kinderen en volwassenen met een beperking ligt in het algemeen drie tot vier keer hoger t.o.v. mensen zonder een beperking. De huidige omstandigheden, met de verstoring van het openbare leven en gezinnen die in isolement leven, kan dat leiden tot een toename van het geweld.

In Kenia ontving HI bijvoorbeeld meldingen van geweld door de autoriteiten tegen mensen met een beperking voor wie het moeilijk was om voor de avondklok naar huis terug te keren. De politie oordeelde dat ze zich niet aan de wet hielden. 

Geen inkomsten

• De maatregelen en beperkingen rond Covid-19 verlammen de mondiale economie. Personen met een beperking zijn statistisch gezien armer, hun werkloosheidsgraad is hoger en hun opleidingsniveau is eerder laag. Ze worden met andere woorden extreem hard getroffen door deze economische crisis, aangezien ze daarvoor al voor een groot deel uitgesloten werden van de formele en informele economie.
• Bovendien geniet de meerderheid van geen enkele vorm van sociale bescherming: 
  • In Nepal en Madagaskar ontmoetten onze medewerkers veel mensen in nood, nadat ze hun inkomen verloren hadden. Zij zagen hun voedselvoorraad slinken.
  • In Haïti gaf 65% van de deelnemers aan een enquête van HI aan dat de economische steun waar ze normaal op konden rekenen, ernstig onderbroken werd sinds de uitbraak van de crisis.
  • Om deze impact te milderen, verdeelde HI basisbenodigdheden onder 360 000 personen wereldwijd

https://mg.co.za/article/2020-03-23-social-protection-policies-can-help-to-combat-covid-19-and-mitigate-its-effects/