COVID-19 in Ethiopië: geen klanten en dus geen inkomsten
De hele stad Fafan is in lockdown. Mohamed maakt zich zorgen om zijn gezin: hij vreest dat de pandemie zich in de regio zal uitbreiden. Een team van Handicap International zorgde voor hygiënekits en preventieve informatie.
Mohamed herstelt een mobiele telefoon. | © HI
Mohamed Badal is 45 jaar oud en de vader van 10 kinderen. Hij woont in Fafan, een stadje in de regio Somali, in het zuidoosten van Ethiopië. Hij heeft een kleine zaak in elektronisch onderhoud. Door de lockdown zijn vele zelfstandigen zoals hij hard geraakt, en hij is erg gestresseerd door die moeilijkheden. Lees hier zijn getuigenis over de veranderingen in zijn dagelijks leven door COVID-19.
Impact op het dagelijks leven
Ik herstel elektronische toestellen. Mijn vrouw heeft een klein restaurant. Voor de COVID-19-epidemie ging alles goed, maar nu zijn noch mijn vrouw, noch ikzelf zeker van een inkomen. De vraag is snel ingestort, en onze inkomsten ook. De klanten die uit naburige dorpen kwamen, mogen niet meer komen vanwege de verplaatsingsbeperkingen. Ik ben echt ongerust over de toekomst van mijn gezin.
De afzondering verdragen
Iedereen blijft thuis uit angst om besmet te worden door het coronavirus. En door de verplaatsingsbeperkingen is het moeilijk om toegang te hebben tot de sociale diensten of de gezondheidsdiensten. Op een bepaald moment moest ik mijn behandeling tegen tuberculose vernieuwen maar ik ben niet naar het Jijiga Karamardaziekenhuis kunnen gaan. Niemand wou me brengen. De gemeenschap wordt gedreven door angst, dat heeft gevolgen voor de sociale samenhang.
De gevolgen voor morgen
Ik ben bang om besmet te worden door het virus. Momenteel leven we onder zware stress en als COVID-19 blijft voortduren, ben ik bang voor de toekomst. Als de regio zwaar getroffen wordt, gaat het leven nog zwaarder worden.
Ik wou dat ik de tijd terug kon draaien, het gemak van ons vroegere leven terugvinden, met een stabiel inkomen, de vrijheid om te bewegen en met sociale interacties. Ik hou van mijn werk in elektronisch onderhoud, en als persoon met een handicap wil ik een rolmodel voor moed en aanpassingsvermogen zijn binnen mijn gemeenschap.
Op de hoogte blijven
Ik ben goed geïnformeerd. Ik heb preventieve informatie ontvangen van Handicap International en van de overheid. Het gaat erom de handen te wassen met water en zeep, en te vermijden om de ogen, neus en mond aan te raken vooraleer je handen proper zijn. Het wordt ook aangeraden om elkaar geen hand meer te geven.
HI heeft me ook voorzien van hygiënekits. De instructies die gegeven worden door de gezondheidsprofessionals, zoals afstand houden en niet deelnemen aan grote evenementen, laten toe om te vermijden dat men COVID-19 krijgt.
Persoonlijk ben ik in staat om deze preventieve maatregelen toe te passen, maar fysiek afstand houden is ingewikkeld want binnen de gemeenschap is samenleven heel belangrijk en de mensen zijn niet erg gedisciplineerd. De gewoontes veranderen is niet gemakkelijk.
