Goto main content

Mali: onze projectverantwoordelijke over de humanitaire crisis en onderwijs

"In Mali leven de meeste mensen met een handicap nog steeds in hachelijke omstandigheden. In hun dagelijkse leven ondervinden ze moeilijkheden, zowel op vlak van sociale integratie als in de toegankelijkheid van diensten, vervoer, enzovoort", aldus Stéphanie. "De wegeninfrastructuur is bijvoorbeeld niet aangepast aan mensen met een motorische of zintuiglijke handicap. Er zijn geen voetpaden of doorgangen voor voetgangers in de stad, het openbaar vervoer is niet aangepast, en er zijn zo weinig driekleurige verkeerslichten dat verplaatsingen vaak moeilijk of gewoon gevaarlijk zijn. De meeste openbare en privégebouwen zijn zodanig ingericht dat mensen met een handicap ze niet kunnen betreden. Bovendien hebben die mensen het echt moeilijk om te voorzien in hun eigen basisbehoeften, zoals zich wassen of naar het toilet gaan." Niet alleen in Mali, maar ook in veel andere West-Afrikaanse landen, is Handicap International zich bewust van de omvang van het probleem en heeft de organisatie beslist om duurzame acties te ondernemen.

Stéphanie Baux

Stéphanie Baux behaalde een diploma in de Rechten en de Sociale antropologie en toonde altijd al interesse voor de thema’s onderwijs, non-discriminatie en gelijkheid. Gedurende vier jaar leidde ze onderzoeksprojecten rond onderwijskwesties in Burkina Faso. Ze heeft ook meegewerkt aan lokale ontwikkelingsprojecten in Frankrijk, tot ze in mei 2010 besloot om te werken voor het programma van Handicap International in Mali.

Het dagelijks leven van mensen met een handicap verbeteren

"In Mali leven de meeste mensen met een handicap nog steeds in hachelijke omstandigheden. In hun dagelijkse leven ondervinden ze moeilijkheden, zowel op vlak van sociale integratie als in de toegankelijkheid van diensten, vervoer, enzovoort", aldus Stéphanie. "De wegeninfrastructuur is bijvoorbeeld niet aangepast aan mensen met een motorische of zintuiglijke handicap. Er zijn geen voetpaden of doorgangen voor voetgangers in de stad, het openbaar vervoer is niet aangepast, en er zijn zo weinig driekleurige verkeerslichten dat verplaatsingen vaak moeilijk of gewoon gevaarlijk zijn. De meeste openbare en privégebouwen zijn zodanig ingericht dat mensen met een handicap ze niet kunnen betreden. Bovendien hebben die mensen het echt moeilijk om te voorzien in hun eigen basisbehoeften, zoals zich wassen of naar het toilet gaan." Niet alleen in Mali, maar ook in veel andere West-Afrikaanse landen, is Handicap International zich bewust van de omvang van het probleem en heeft de organisatie beslist om duurzame acties te ondernemen.

Een van de grootste problemen rond de sociale integratie van mensen met een handicap is de gebrekkige toegang tot onderwijs en opleidingen. "Hoewel onderwijs een bepalende stap is, zijn in Mali veel scholen niet toegankelijk voor mensen met een handicap. Eerst en vooral om praktische redenen (lokalen ontoegankelijk voor rolstoelen, onvoldoende verlichting van de klassen voor slechtzienden enzovoort), maar ook omdat de leerkrachten nooit gesensibiliseerd werden of een vorming kregen rond de pedagogische technieken van inclusief onderwijs , waar alle kinderen met verschillende soorten handicaps welkom zijn (mentale achterstand, hyperactiviteit, vroegrijpheid, trauma's …) Daarom werken onze teams samen met het onderwijspersoneel, zodat ze leren om gepast te reageren. Bovendien brengt de organisatie scholen in contact met verenigingen die gespecialiseerd zijn in de behandeling van handicaps. Dankzij de ontmoetingen die daaruit voortvloeien, krijgen de scholen een concreet antwoord op hun vragen, leren ze nieuwe technieken en zien we hun mentaliteit zelfs in positieve zin veranderen. Schriftelijke examens kunnen nu bijvoorbeeld worden vertaald in brailleschrift door gespecialiseerde verenigingen, waardoor blinden zich volledig in het onderwijs kunnen integreren." Maar naast de praktische problemen moet vooral het sociale gedrag veranderen. "Vandaag worden kinderen met een handicap systematisch vrijgesteld van sportactiviteiten, terwijl er wel middelen bestaan zodat ze kunnen deelnemen in functie van hun aandoening." Omdat die kinderen niet zouden uitgesloten blijven, moedigt Handicap International leerkrachten en sportleerkrachten aan om hun lessen aan te passen. Bovendien organiseert de organisatie inclusieve evenementen om te tonen dat mensen met een handicap ook aan culturele of sportieve activiteiten kunnen deelnemen.

Voedsel- en politieke crisis: het antwoord van de organisatie

Het land heeft momenteel te kampen met een ernstige politieke, humanitaire en veiligheidscrisis, waardoor de organisatie haar interventie moest aanpassen. Terwijl ze haar ontwikkelingsprojecten in de mate van het mogelijke voortzet, leidt ze nu ook noodacties in de drie noordelijke regio's van het land en voor de vluchtelingen in het zuiden. "In sommige van de gebieden waar we hulp bieden, blijven de instellingen werken en blijven de ontwikkelingsbehoeften bestaan, maar er zijn ook andere grote behoeften opgedoken op het vlak van noodhulp (voedsel- en sanitaire hulp bijvoorbeeld) en heropbouw (steun voor het herstel en de herstructurering van de gezondheids- en onderwijssystemen)." Zo kan de organisatie bogen op haar ervaring in de regio van Timboektoe en haar uitmuntende kennis van de gemeenschappen om acties op te zetten voor voedseldistributie en er zeker van te zijn dat de hulp toekomt aan zij die ze het meeste nodig hebben. Bovendien heeft Handicap International in Mali mensen opgeleid die ook andere ngo's bijstaan om ervoor te zorgen dat de noodacties de meest kwetsbare bevolkingsgroepen kunnen helpen. Handicap International zal ook de gezondheids- en onderwijsdiensten steunen om aan de instroom van vluchtelingen te kunnen voldoen. "Zo gaan we bijvoorbeeld werken aan de integratie van gevluchte kinderen in de scholen, de bouw van schoolkantines en de reorganisatie van het onderwijssysteem om werkloze leerkrachten uit het noorden weer aan het werk te helpen." Voor de organisatie komt het er vandaag op aan om een goed evenwicht te vinden tussen de noodacties die ze voert, zonder de opeenvolgende ontwikkelingsacties te laten slabakken.
 

Meer over dit onderwerp

De realiteit van een 18-Jarige in Noord-Kivu: leven met de gevolgen van een bom
© E. N’Sapu / HI
Noodhulp Revalidatie

De realiteit van een 18-Jarige in Noord-Kivu: leven met de gevolgen van een bom

Net als veel andere mensen in Noord-Kivu is Espoir slachtoffer van het conflict in de Democratische Republiek Congo. Na een bomaanval verloor hij zijn been en moest hij zijn stad ontvluchten. Dankzij zijn nieuwe prothese kan hij nu opnieuw dromen en werken aan zijn toekomst.

1000 dagen oorlog: burgers voorname slachtoffers in Oekraïne
© M.Monier / HI 2024
Gezondheid Mensenrechten Mijnen en andere wapens Noodhulp Revalidatie

1000 dagen oorlog: burgers voorname slachtoffers in Oekraïne

Vooral in het oosten en het zuiden van het land is de impact van het gewapend conflict enorm.