Onverzettelijke moed!
25 april 2015. De aarde beeft in Nepal. De 18-jarige Ramesh raakt bedolven onder het puin en verliest zijn beide benen. Dankzij revalidatiesessies en protheses die hij met de steun van Handicap International (HI) kreeg, kan hij vandaag weer stappen en maakt hij zich op voor de Paralympics. De bijzondere weg die hij aflegde, liep niet bepaald van een leien dakje.
“Ik werkte in een hotelletje en mijn werkdag zat er net op. Op dat moment beefde de aarde en stortte alles in. Twee personen stierven ter plekke, op de plaats waar ik toen ook was. Ik raakte bedolven onder het puin. Minstens een uur lang zat ik daar vast, bij bewustzijn, terwijl ik helse pijnen onderging.” Ramesh verloor zijn beide benen. De schok was immens. “Ik droomde ervan alles te kunnen doen. Ik wilde een goed mens worden. Na het ongeval had ik helemaal geen hoop meer.”
Ramesh krijgt al snel na het ongeval revalidatiesessies van HI: "Ramesh moest erg veel oefeningen doen om minder stramme gewrichten te krijgen en zijn beenspieren te versterken. Dat was belangrijk om zijn prothese te kunnen bevestigen en te gebruiken”, licht Sunil Pokhrel, kinesitherapeut voor HI, toe. Ramesh kreeg een rolstoel en twee protheses, waarmee hij langzaam maar zeker leerde stappen.
Doel: de Paralympics
Drie jaar later wordt Ramesh nog steeds opgevolgd door de organisatie. “Ik ging door een heel diepe depressie. Na het ongeval stond ik er helemaal alleen voor. Gelukkig kan ik vandaag terug stappen, dankzij HI. Ik ben beginnen sporten. Dat werkt als therapie. Ik kan mijn hoofd helemaal leegmaken. Ik doe elke ochtend anderhalf uur spieroefeningen voor ik naar school ga. Elke namiddag ga ik zwemmen. In het weekend speel ik tennis en basketbal. Ooit zei iemand me dat ik niet kon dansen, maar ik heb geoefend en heb de danswedstrijd Differently Able Idol gewonnen. Ik heb ook al 22 medailles gewonnen.
Mijn volgende doel? Deelnemen aan de Paralympics in 2020. Ik heb nog een lange weg voor de boeg en heb nog een sportcoach nodig die me wil begeleiden en trainen. Ik heb ook een goede uitrusting nodig, maar daarvoor heb ik de middelen niet. Ik voel me erg arm.”
Prijzengeld voor familie
Ramesh gaat ook na een onderbreking van zeven jaar terug naar school. “Ik ben de oudste in het gezin. Het geld dat ik verdien bij sportwedstrijden, moet ik aan mijn ouders, broers en zussen geven. Zij leven in erg moeilijke omstandigheden, ver weg van hier. Ik studeer opnieuw, want ik wil werk vinden en voldoende geld verdienen.”
Het getuigt allemaal van de uitzonderlijke levenskracht en ijzeren wil bij deze jongeman die wekelijks meer dan 20 uur sport.
