Oorlogsexplosieven blijven jonge slachtoffers maken

Kay Reh (17) woont in het vluchtelingenkamp van Ban Mai Nai Soit, in de provincie Mae Hong Son in Thailand. Zijn familie bezit een kleine boerderij aan de overzijde van de grens, aan de Myanmarese zijde, waar Kay Reh regelmatig helpt.

Ook op 6 mei 2020 werkte Kay Reh op het veld met zijn moeder. Hij groef die dag een vreemd object op en nam het mee naar zijn hut. Hij sloeg er drie maal op met zijn bijl. Toen was er een explosie. Kay Reh verloor het bewustzijn. De jongen werd snel naar het ziekenhuis gebracht. Hij raakte gewond aan de ogen, het gezicht, het bovenlichaam, de maag, de dij en de vingers van de rechterhand.

De getuigenis bevestigt dat, ondanks de inspanningen van onze teams en ondanks het feit dat we al bijna 13 000 personen sensibiliseerden in de negen vluchtelingenkampen, nog steeds veel bewoners niet voldoende geïnformeerd zijn over de risico’s.

Informatie als wapen

Daarom blijft Handicap International zich onvermoeibaar inzetten rond risicopreventie. Onze aandacht gaat in het bijzonder uit naar jongeren. Onze sensibiliseringsmedewerkers organiseerden activiteiten waarbij ze meer dan 1300 studenten bereikten.

“Ik heb gezien hoe vele burgers omkwamen of gewond raakten door explosieve oorlogswapens. De bevolking hierover informeren is een prioriteit,”

getuigt Naw Wah Gay, die als arts in het ziekenhuis van Ban Dong Yangh veel slachtoffers heeft moeten behandelen. Naw Wah Gay groeide zelf op in Masaw in Karen, een staat die zelf zwaar verontreinigd is door explosieven.

Handicap International biedt ook psychologische hulpverlening aan aan de slachtoffers van landmijnen.