Ruben en zijn geheim voor succes
Het verhaal van een oorlogsslachtoffer in Angola
Ruben Augusto dos Santos, 31, is vader van 5 kinderen. Na een explosie bleef hij gehandicapt achter waardoor hij niet meer kon werken. Net als honderden anderen kreeg hij bij Handicap International een opleiding om zijn sociale reïntegratie te vergemakkelijken.
“Ik werd geboren in de provincie Huambo in Angola. Op mijn 15e sloot ik me aan bij de Angolese strijdmachten. Mijn leven veranderde echter totaal op het moment dat een granaatscherf mijn linkerbeen doorboorde. Ik heb het nooit meer kunnen gebruiken.
Sinds mijn terugkeer in mijn eigen regio heb ik geen enkel spoor kunnen terugvinden van mijn ouders, noch broers of zussen. Ik werd met mijn gezin opgevangen in een onthaalcentrum van het ministerie voor Sociale Reïntegratie. Ik kreeg ook gratis huisvesting. Iedereen die in het centrum verblijft, leeft van onregelmatige giften, die niet volstaan om aan alle behoeften te voldoen. Gelukkig verzorgde mijn echtgenote het huishouden in de woningen in de omgeving, waardoor we net het hoofd boven water konden houden.
In januari 2007 heb ik contact gezocht met Handicap International. Ik had horen praten over opleidingen waarmee ik een nieuw beroep zou kunnen aanleren. Ik hoopte zo geld in het laatje te kunnen brengen om mijn kinderen een toekomst te kunnen bieden.
Gedurende 6 maanden volgde ik een opleiding in een timmermanswerkplaats. Het was niet altijd gemakkelijk, temeer omdat ik door mijn handicap moeilijkheden ondervond om ter plaatse te geraken. Maar voor geen geld van de wereld had ik ook maar iets van de opleiding willen missen!
Tijdens mijn volledige opleiding kreeg ik begeleiding door het team van Handicap International. Tegelijkertijd volgde ik ook een cursus bedrijfsbeheer voor kleine ondernemingen. Je kunt wel raden hoe trots ik was bij de diploma-uitreiking. Ik kreeg ook een startkit met professioneel houtbewerkingmateriaal, waarmee ik alle troeven in handen had om mijn nieuwe leven te starten.
Begin september ben ik gestart met mijn eigen schrijnwerkersatelier. Ik maak er bedden, ramen, deuren en andere voorwerpen.
Sinds ik werk voel ik me beter. Ik kan opnieuw mijn gezin onderhouden. Men bekijkt me anders. Ik kon al bijna € 130 sparen, waardoor ik weldra een kleine woning zal kunnen kopen. Dit betekent voor mij een enorme verandering! Ik hang niet meer af van anderen, ik hoef geen hulp meer.”
