“Vol bewondering voor mijn Ethiopische collega’s”

Wat moeten onze lezers weten over HELASIA?

HELASIA staat voor Health, Education & Livelihood Africa: a Sustainable Inclusion Approach. Aanvankelijk was het een regionaal project in Ethiopië, Rwanda en Benin, maar in 2021 zijn Mozambique en Madagaskar erbij gekomen. Het project was nog niet groot genoeg (lacht).

We werken in HELASIA rond vier componenten: de capacaciteitsversterking van organisaties voor mensen met een beperking (OPD) en hun leden, rechten, de inclusiviteit van diensten en ten slotte ook internationale advocacy.

Wat kunnen we ons zoal voorstellen bij die capaciteitsversterking?

We willen OPD’s sterker maken in de uitvoering van hun ideëen en activiteiten. Dat zou hen dan ook projecten en samenwerkingen met andere organisaties kunnen opleveren. We gaan kijken naar hun management, financieel beheer, monitoring van activiteiten, enzovoort.

Een ander concreet voorbeeld: Ambassades schrijven soms projectsubidies uit. Via subgranting, een interne competitieve wedstrijd, willen wij de OPD’s helpen om betere projectvoorstellen te schrijven. De winnaar krijgt van ons een kleine projectsom om een activiteit te organiseren. Het is een leeroefening waarbij de winnaar zijn ervaringen kan delen met de andere organisaties.

HELASIA ging net van start toen een zeker virus zich razendsnel begon te verspreiden ...

Ja, door de impact van COVID-19 hebben we zeker in het onderwijs veel tijd verloren. In Mozambique werkten de scholen bijvoorbeeld met 3 shiften: ochtend, middag en avond. Met als gevolg dat je niet iedereen samen hebt, dat leerkrachten ook geen tijd hebben om nog een spel te doen rond inclusie of om naar vormingen te komen.

Nu alles virtueel gebeurde, werd advocacy ook moeilijk. Hoe gaat dat in een online meeting of webinar? Bye bye en je hangt op. Je kunt die minister niet nog even bij de kraag vatten of even praten met die persoon van de Afrikaanse Unie. Dat gaat niet online. Ecologisch is het misschien wel verantwoord maar het is toch heel jammer.

Daarbovenop brak er in november 2020 een conflict uit in Tigray, in het noorden van Ethiopië.

De projectsites van het HELASIA-project liggen niet in het noorden en zijn nooit echt in de problemen geraakt. Door de inflatie werden goederen wel schaarser: mobiele hulpmiddelen krijg je nu nog maar heel moeilijk in Ethiopië. Pas in november 2021 zakte het conflict af naar Addis. Er is toen beslist om voorlopig uit te wijken naar Kigali.

Ik ben vol bewondering voor mijn Ethiopische collega’s want zij blijven doorzetten, ondanks de bezorgdheid om zichzelf en hun familie.

Had je je deze uitdaging anders voorgesteld?

Het sociale leven dat ik verwachtte als expat viel natuurlijk helemaal weg. We kenden in Ethiopië niet veel mensen behalve collega's en die wil je ook niet elke dag zien (lacht). Het enige voordeel van Covid-19 was dat iedereen in hetzelfde schuitje zat.

Claver Haragirimana, de directeur van OPROMAMER (Organisation pour la Promotion et la solidarité des Malades et Handicapés Mentaux au Rwanda) over het HELASIA-project

"Het HELASIA- project heeft ons geholpen om tijdens covid-19 een georganiseerde sanering uit te voeren. Aangezien we de kennis en de vaardigheden hebben verkregen, konden we het managen en de gemeenschap mobiliseren. Nu zijn we in alle 23 districten, waar we werken, verbonden met de lokale overheid. We worden zelfs geëvalueerd door het Ministerie van Volksgezondheid. Het doel was om een officiële partner te worden van de regering van Rwanda, vertegenwoordigd door het RBC (Rwanda Biomedical Centre) en we hebben dit bereikt dankzij de vele trainingen die we van HI hebben gekregen via het HELASIA-project."