Goto main content

Wanneer mijnen speelgoed worden

In de regio Choman, in het noorden van Mosoel, ligt het dorpje Sharkan. Het is een vallei die omgeven is door bergen met besneeuwde toppen. Met een schuchtere houding en een ontwijkende blik brengt Rabin Ibrahim thee en vertelt hij zijn verhaal.

Slachtoffer en moeder

In de regio Choman, in het noorden van Mosoel, ligt het dorpje Sharkan. Het is een vallei die omgeven is door bergen met besneeuwde toppen. Met een schuchtere houding en een ontwijkende blik brengt Rabin Ibrahim thee en vertelt hij zijn verhaal.

“Ik kan het me niet zo goed meer herinneren, want toen de mijn ontplofte, ben ik onmiddellijk gevlucht. Het is pas daarna dat ik te weten ben gekomen dat mijn grote broer en mijn neef omgekomen waren. Toen we in het begin de mijn vonden onder een steen, wilden we er enkel mee spelen. We wilden de loden kogels die in de mijnen zitten, eruit halen … om mee te spelen. Mijn broer heeft dus geprobeerd de mijn te openen met een metalen stang en daarna herinner ik me niets meer”. Dat gebeurde iets meer dan tien jaar geleden, juist boven zijn huis, in een hoog grasveld waar hij gewoonlijk met zijn broer speelde. Rabin tilt zijn broek op en toont de grote littekens op zijn benen. Hij is permanent gebrandmerkt door een spelletje dat eigenlijk heel normaal is in de buurt.

Nasrin, de moeder van Rabin Ibrahim, neemt zeer zelfverzekerd het woord. Het leger van Saddam Hoessein had tijdens de opstand haar echtgenoot al gedood. Tien jaar later moesten ook haar zoon en zijn neef het leven laten. Nasrin wil voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt. Ze legt haar toewijding aan Handicap International uit: “Na de dood van mijn oudste zoon wou ik vermijden dat deze tragedie zich herhaalde. Dat is de reden waarom ik deelneem aan de campagnes om landbouwers en kinderen te informeren over mijnen. We leggen hen de gevaren uit en tonen hen hoe het signalisatiesysteem werkt”. Ze loopt huizen, moskeeën en scholen in de omgeving af en neemt op die manier deel aan de sensibilisering van iedereen die dagelijks bedreigd wordt .
 

Meer over dit onderwerp

Belgen solidair met slachtoffers aardbeving Noodhulp

Belgen solidair met slachtoffers aardbeving

Na de 12-12 oproep voor Myanmar bijna drie maand geleden staat de teller vandaag op 510.622 euro. Met deze giften kan de humanitaire hulp van de vijf lidorganisaties van Consortium 12-12 voor de slachtoffers van de aardbeving worden gefinancierd.

Myanmar, 3 maanden na de aardbeving
© HI / 2025
Hulpverlening

Myanmar, 3 maanden na de aardbeving

Op 28 maart trof een aardbeving met een kracht van 7,7 op de schaal van Richter het centrum van het land. Handicap International kwam meteen in actie. Drie maanden later werken onze teams nog steeds samen met de getroffen gemeenschappen.

Tussen hulp bieden en zelf overleven
© K. Nateel / HI
Hulpverlening

Tussen hulp bieden en zelf overleven

De 34-jarige Heba is prothesist en orthopedist in Gaza. Ze werkt voor Handicap International in het Nahla-prothesecentrum in Khan Younis. Ze vertelt ons hoe ze haar werk als hulpverlener, haar gezin en het voortdurende oorlogsgevaar probeert te combineren.

Handicap International vzw | Gewijde-Boomstraat 44 - bus 1 | 1050 Brussel |
[email protected] | Ondernemingsnummer: BE0432235661

IBAN : BE80 0000 0000 7777 | BIC : GEBABEBB