"60% van onze patiënten beschikt niet over het nodige mobiliteitshulpmiddel"

Gebrek aan mobiliteitshulpmiddelen

"Ik heb de leiding over de afdeling kinesitherapie in een ziekenhuis in de regio Idlib. Deze afdeling bestaat uit een team van 14 mensen. Ons ziekenhuis is overspoeld door patiënten. Velen moeten hierdoor zelfs buiten in de koude liggen door een gebrek aan bedden.

Veel patiënten komen van wel 60 kilometer ver om te worden behandeld voor ernstige verwondingen zoals hoofdletsels, ruggenmergletsels, meervoudige breuken en amputaties omdat ze urenlang vastzaten in het puin."

Het risico van een blijvende handicap

"We komen al mobiliteitshulpmiddelen tekort... Als ze niet over het juiste materiaal zoals rolstoelen, krukken of rollators beschikken, verhoogt het risico dat patiënten permanent met een handicap zullen moeten leven.

Sinds de aardbeving heeft echter ongeveer 60% van onze patiënten geen van deze essentiële hulpmiddelen ontvangen omdat de nood te hoog was.

Ons personeel is diep gefrustreerd omdat wij zonder deze middelen niet in staat zijn al onze patiënten voldoende te helpen. We hebben dan wel een prothesewerkplaats, maar die is een uur rijden verderop, en sommige hulpmiddelen zijn in onze omgeving helemaal niet verkrijgbaar."

De gevolgen voor de patiënten

"Zonder mobiliteitshulpmiddelen zullen patiënten op andere mensen zijn aangewezen om hen van de ene locatie naar de andere te vervoeren. Sommigen kunnen hierdoor gewoonweg hun huis niet meer uit.

De situatie is kritiek: mensen zitten nog steeds vast onder het puin, huizen zijn verwoest en gezinnen moeten in bussen of auto's slapen.

Mensen rouwen om hun geliefden; er zijn overal begrafenisceremonies; in een nabijgelegen stad moesten de autoriteiten alle lichamen samen in een massagraf begraven omdat het er te veel waren. Het is ongelooflijk triest."