Een specialist mentale gezondheid van Handicap International zit samen met Béatrice en Rose op een bankje voor hun huis in een vluchtelingendorp. | © HI
Béatrice (schuilnaam) is een vrouw van 49 jaar. Ze vluchtte met haar familie weg uit de Democratische Republiek Congo en kwam in buurland Oeganda terecht in een vluchtelingendorp. Haar dochter Rose (schuilnaam) werd slachtoffer van seksueel geweld. Samen krijgen ze psychologische ondersteuning van Handicap International, worden ze geholpen in het aanvaardingsproces en worden ze op weg gezet in hun zoektocht naar eigenliefde.
De traumatische ervaringen die ze heeft meegemaakt in Congo beven door het hoofd van Béatrice spoken, zelfs nadat ze al in Oeganda waren toegekomen. Ze had nachtmerries, last van slapeloosheid en had geen eetlust meer. De congolese vrouw had het gevoel dat ze gefaald had in haar rol als moeder en leefde met een constante stress. Ze had werkelijk alle hoop verloren.
Rose, de dochter van Béatrice, werd in haar thuisland verkracht. Een gruwelijke gebeurtenis die ze onmogelijk kon verwerken. Ze leefde verder met een interne woede en werd zelfs regelmatig agressief tegenover haar broers en zussen. Daarenboven raakte ze zwanger van de verkrachting. Ze beviel van een kind waarvan ze onmogelijk kon houden.
Toen Béatrice aan een van haar vrienden haar problemen vertelde, werd ze doorverwezen naar het team van Handicap International. Béatrice werd opgevangen door een psychosociaal werker die een eerste gesprek met haar deed en haar nadien inschreef in een psychosociale steungroep. Béatrice overtuigde Rose om zich bij haar aan te sluiten. Uiteindelijk namen ze allebei deel aan de groepssessies waar ze vrouwen met vergelijkbare psychologische problemen ontmoetten.
Houden van mezelf
De eerste sessie ging over stress en hoe ermee om te gaan, wat vooral erg nuttig bleek voor Béatrice. Dankzij de andere leden van de groep leerde ze dat zij en haar familie niet de enigen waren die deze situaties meemaakten, wat haar hielp om zich niet schuldig te voelen als moeder. Béatrice en Rose leerden bepaalde technieken die ze konden gebruiken in stressvolle situaties, zoals tijdig iemand zoeken om mee te praten of bepaalde ademhalingsoefeningen. Tijdens de groepssessies kregen ze ook de persoonlijke verhalen van de andere vrouwen te horen, iets wat hen hielp in de verwerking van hun eigen verhaal.
Na slechts vijf sessies was het psychosociale welzijn van Béatrice en Rose al aanzienlijk verbeterd.
"Mijn dochter voor het eerst sinds lange tijd zien lachen, maakte me zo blij", zegt Béatrice.
Ook Rose zelf heeft positieve ervaringen van de sessies: "Aanvankelijk kon ik niet slapen zonder antidepressiva te slikken. Ik schreeuwde naar mijn broers en zussen en ik haatte echt mijn leven. Sinds ik deelneem aan deze sessies is mijn relatie met mijn familie opnieuw rustiger geworden, waardoor we opnieuw close kunnen zijn. Ik heb aanvaard dat ik niets meer kan veranderen aan wat me overkomen is, maar dat ik wel kan leren mezelf te aanvaarden wie ik ben en om opnieuw van mezelf te houden."
Geloof in een rooskleurige toekomst
Béatrice vertelt dat het nu Rose is die haar broers en zussen thuis ondersteunt, en niet langer omgekeerd. Ze is weer actief geworden: ze doet bijvoorbeeld huishoudelijke taken. Rose praat, lacht, houdt van haar kind en slaapt goed zonder dat ze antidepressiva nodig heeft. Het hele gezin leeft nu in harmonie. Ze hebben zelfs samen een klein cateringbedrijfje opgezet.
Béatrice is ontzettend dankbaar voor de hulp die de psychologische ondersteuning haar hele gezin heeft bezorgd. Ze kunnen opnieuw samen praten, lachen en werken. Béatrice geloofd opnieuw in een rooskleurige toekomst.
