'De workshops hebben me sterker gemaakt'

Ik ben Noemy López, ik ben Boliviaanse en ik woon in El Alto met mijn twee kinderen, een dochter van 16 en Michael, die 8 is. Kort voordat hij drie jaar werd, kreeg hij de diagnose autisme. Het was de eerste keer dat ik van deze aandoening hoorde en in het begin voelde ik me verward. Ik wist niet wat ik moest doen. Alles voelde heel ingewikkeld aan.

Toen hij klein was, sprak Michael niet en drukte hij zich uit door dingen aan te raken. Toen hij 6 was, kwamen we op het idee om een kuikentje voor hem te kopen om hem gezelschap te houden. Zodra hij het kuiken kreeg, begon Michael op een andere manier met ons om te gaan en vormde hij nieuwe connectioes. Hij raakte zo gehecht aan het kuiken dat hij er geen afstand van kon doen.

Op een dag, toen hij ermee speelde, hoorde ik hem 'piep piep' zeggen. Dat waren zijn eerste woordjes ooit! Daarna kocht ik andere dieren voor hem: een eend, een konijn, een hamster, twee papegaaien, een schildpad, kleine visjes... mijn huis is een echte boerderij geworden.

Dankzij het kuikentje begon Michael dierengeluiden te maken en zelfs te praten, tot het punt waarop hij nu hele gesprekken kan voeren met andere mensen.

Leiderschapskwaliteiten

Michael was 4 jaar oud in 2020 toen een lerares contact met me opnam; ik weet niet hoe ze aan mijn telefoonnummer was gekomen, maar ze raadde me aan om hem op school in te schrijven zodat hij de vaardigheden kon leren die essentieel zijn voor zijn leven als kind en toekomstige volwassene. Ik volgde haar advies op en schreef Michael in bij de kleuterschool. Hij zit nu op een reguliere school, waar kinderen met een beperking een zorgpersoon nodig hebben om hen in de lessen te helpen. Omdat ik het me niet kan veroorloven om iemand te betalen, ben ik degene die hem in de klas begeleidt.

Michael heeft leiderschapskwaliteiten. In de klas zit hij altijd vooraan en als de lerares instructies geeft, gaat hij naast haar staan en legt hij de andere leerlingen uit hoe ze de oefeningen moeten doen. Ik denk dat hij leraar zou kunnen worden. Ik zou het leuk vinden als hij daar gelukkig van wordt, en trots op hoe ver we samen zijn geraakt.

Michael zit nu in CE2 en ik ga nog steeds met hem mee naar school, al kunnen we niet elke dag vanwege mijn werk. Ik heb kinderopvang gestudeerd en een kinderdagverblijf geopend, dus ik heb niet zoveel tijd als vroeger. Hij mist de dagen dat we niet naar school gaan echt, het enige wat hij niet leuk vindt op school is zijn huiswerk maken.

'De workshops hebben me sterker gemaakt'

De lerares die me had gebeld had me ook in contact gebracht met een groep ouders van kinderen met autisme. Daar kreeg ik advies over hoe ik de handicap van mijn zoon erkend kon krijgen, ze gaven me er adressen van artsen, enzovoort. De groep kwam bij elkaar tot het begin van de coronavirus pandemie. Datzelfde jaar, 2020, nam Handicap International contact met me op en nodigde me uit om deel te nemen aan informatie- en ondersteuningsbijeenkomsten.

Ik ontving brochures met ideeën voor activiteiten die ik met kinderen met autisme kon doen en vanaf dat moment ben ik blijven deelnemen aan de workshops. Dankzij deze steun besefte ik dat ik niet alleen was, dat er instellingen waren die ons konden helpen en die gespecialiseerd waren in het ondersteunen van gezinnen en mensen met een handicap. Tijdens de bijeenkomsten kon ik huilen en stoom afblazen, omdat ik thuis niet kon uitdrukken wat ik voelde. Deze workshops hebben me sterker gemaakt en ik realiseerde me hoeveel ik kon bereiken als moeder. Deze steun heeft Michael en mij geholpen. Het heeft ons veel onafhankelijkheid en vrijheid gegeven.

Opleidingen, materiaal en psyschosociale ondersteuning

Het project Voor een betere revalidatie en gezondheid van kinderen en adolescenten in Bolivia werd uitgevoerd tot december 2024. Het maakte de opleiding van ongeveer 500 gezondheidswerkers mogelijk en voorzag mobiele teams in 13 gezondheidscentra van materiaal om een betere zorgverlening aan patiënten te bevorderen. In totaal ontvingen 734 personen materiaal om de revalidatiezorg thuis te versterken en 314 ouders kregen psychosociale ondersteuning.

« Dit project heeft gezinnen toegang gegeven tot waardevolle informatie waarmee ze hun eigen leven én dat van mensen met een handicap in hun omgeving kunnen verbeteren," getuigt Yarmila Franco, verantwoordelijke voor de kwaliteit van de dienstverlening. "Ik denk dat een van de grootste successen van het project erin bestaat om families te informeren en hen te zien uitgroeien tot actoren van verandering. Het is voor hen gemakkelijker geworden om hun rechten op te eisen, aanbevelingen te doen om de diensten te verbeteren en zelf de informatie verder te verspreiden. »