Goto main content

De lijdensweg van Philémon, aangereden door een vrachtwagen

Revalidatie
Democratische Republiek Congo

November 2019. Goma, hoofdstad van de provincie Noord-Kivu, de regio in de Democratische Republiek Congo die al meer dan 20 jaar verscheurd wordt door conflicten. In een klein salon zitten Véronique en Jean-Pierre Amisi, ouders van 11 kinderen. Op de aarden muur staat een datum aangegeven met krijt: 20 maart 2018.

Philémon moet eerst stevigere spieren ontwikkelen voordat hij een prothese kan krijgen.

Philémon moet eerst stevigere spieren ontwikkelen voordat hij een prothese kan krijgen. | © Patrick Meinhardt / HI

Véronique Amisi begint te vertellen: “Onze zoon Philémon was toen 10 jaar. Hij was op de weg terug van school, op amper 100 meter van huis. Het verkeer in Goma is chaotisch. Een vrachtwagen geladen met stenen raakte Philémon en is daarna gekanteld. Onze zoon zat knel, zijn been verpletterd. Onze buren zijn ons komen verwittigen? Ik kon het niet geloven. Ik kwam helemaal in paniek aan in het ziekenhuis. Mijn zoon lag op intensieve zorgen. Toen ik hem eindelijk kon zien, was zijn rechterbeen geamputeerd. Het was een regelrechte nachtmerrie.”

Een werk van lange adem

Philémon moest nog drie operaties ondergaan. Hij zou drie maanden in het ziekenhuis blijven. “Zijn been raakte gezwollen. Hij voelde zich zo gedeprimeerd, hij wou zelfs sterven. Voor mij voelde het ook als een marteling. Eens hij terug thuis was, zat hij vaak in een hoekje te huilen,” vertelt zijn moeder verder.

Intussen heeft Philémon krukken gekregen en is hij gestart met revalidatiesessies, drie keer per week, in het ziekenhuis van Goma. “Met de stomp gaat het goed. Maar door het ongeluk moest zijn been volledig geamputeerd worden. We zullen een speciale riem moeten maken, op maat van zijn grootte gemaakt, zodat de prothese goed zit. Philémon moet voorlopig oefeningen blijven doen om de stomp te versterken en soepeler te worden,” verklaart Noela, kinesitherapeute bij HI.

Het enige kind met een beperking

Philémon gaat ook naar de hulpsessies van een psychologe, om zijn zelfvertrouwen terug te winnen. “Die sessies helpen Philémon, hij neemt deel aan creatieve workshops en spelletjes en hij kan uiten hoe hij zich voelt … maar het blijft een werk van lange adem. Hij is nog heel aangedaan. Hij blijft kwetsbaar en teruggetrokken. Vroeger had hij veel vriendjes op school. Vandaag is hij het enige kind met een beperking op 1 000 kinderen. Dat blijft moeilijk. Op een dag had hij een zware indigestie. We vermoeden echt dat hij toen vergiftigd werd, vertrouwt zijn vader Jean-Pierre ons toe.

Philémon zit erbij, hij staart in de verte. En wanneer je hem vraagt waar hij van droomt, zegt hij zachtjes dat hij van auto’s en mechanica houdt. "Ondernemer!" zegt zijn vader. "Ik droom misschien te veel, maar ik hoop dat hij een ondernemer wordt." 
 

Gepubliceerd op: 31 juli 2020

Meer over dit onderwerp

"Met een handicap kan je niet zomaar wegrennen en een schuilplaats zoeken voor een bombardement"
© partenaire HI
Integratie Revalidatie

"Met een handicap kan je niet zomaar wegrennen en een schuilplaats zoeken voor een bombardement"

In Syrië, een land verscheurd door oorlog, is het leven voor personen met een handicap alles behalve simpel. Handicap International en haar partners helpen mensen als Faisal om weer zelfstandig hun leven op te nemen.

"Psychologische eerste hulp vermijdt complicaties op lange termijn"
HI
Noodhulp Revalidatie

"Psychologische eerste hulp vermijdt complicaties op lange termijn"

Mehdi Firouzi is het hoofd van het psychosociale team bij Handicap International in Syrië. Hij legt uit waarom psychologische noodhulp broodnodig is na de aardbeving.

De 13-jarige Rema zat 30 uur vast onder het puin en verloor haar been na de aardbeving
© HI
Gezondheid Noodhulp Revalidatie

De 13-jarige Rema zat 30 uur vast onder het puin en verloor haar been na de aardbeving

Rema vertelt haar verhaal vanuit haar kamer in één van de 13 partnerziekenhuizen van Handicap International in de regio Jindires, in het noordwesten van Syrië.