Een doventolk in Afganistan

Mijn kinderen en mijn vrouw hebben meer aandacht en liefde nodig dan anderen.

Meneer Azizullah is vader van vier kinderen met een handicap. Twee van hen zijn doof, een heeft een mentale handicap en de laatste heeft genetische misvormingen.

Tijdens de periode van de Taliban werd zijn gezin volledig uitgestoten, zowel door de eigen familie als door de maatschappij. Vooral zijn vrouw leed erg onder de vooroordelen van haar omgeving en van de maatschappij.

"Deze periode was heel zwaar voor ons, maar we zijn erin geslaagd om te blijven leven." Tien jaar geleden werd meneer Azizullah door de Shura, de dorpsraad, voorgesteld aan een ngo die actief was in gezondheidseducatie. De Shura koos hem, omdat hij in die tijd de enige in het dorp was met een goede opleiding. Gedurende vier jaar werkte hij als vrijwilliger voor deze organisatie. "Hier heb ik geleerd wat er voor mijn kinderen gedaan kon worden op het gebied van opleiding en leerprocessen. Mijn kinderen gingen naar een speciale school en leerden gebarentaal."

Daarna besloot hij om niet te stoppen met de gezondheidseducatie in de dorpen en zette hij zijn werk voort.

Meneer Azizullah heeft een voetbalploeg opgericht van mensen met en zonder handicap. "Ik heb vier kinderen met een handicap en ik weet wat het betekent om niet geaccepteerd te worden. Met de oprichting van deze voetbalploeg strijden wij voor het respect en de acceptatie van de ander."

Tijdens een opleiding begreep hij voor het eerst waarom zijn kinderen gehandicapt waren. In de stamboom van zijn familie vond hij een aantal voorouders die doof waren. Voor de eerste keer had hij toegang tot informatie over de handicap, de oorzaken, de symptomen, de preventie en de revalidatie.

“Ik ben gelukkig en heel dankbaar voor de opleidingen en voor het werk dat ik vandaag doe. Voor mij is dat heel wat meer dan werk. Ik kan ook met andere gezinnen mijn ervaringen als vader van kinderen met een handicap delen. Ik kan hun uitleggen dat kinderen en volwassenen met een handicap kunnen meedoen op school, aan activiteiten van de gemeenschap... Dat ze een volwaardig lid van de gemeenschap kunnen zijn. We moeten samen opkomen voor die twee miljoen mensen die lijden onder vergetelheid of afwijzing. Ook mensen met een handicap en slachtoffers van mijnen zijn burgers van Afghanistan."

Het leven van zijn gezin is veranderd sinds zijn kinderen onderwijs genieten. Zijn vrouw volgt een cursus literatuur en krijgt voortaan het respect dat toekomt aan alle leden van de samenleving.