Goto main content

Gaza: getuigenis van Samah

Noodhulp

“De meeste dodelijke slachtoffers in Gaza vandaag zijn burgers". Samah Abu Lamzy, die in Gaza woont en die sinds 2007 voor Handicap International werkt, beschrijft de angst van de burgers.

Samah heeft een jongetje met een handicap op haar schoot. Zijn mama zit ernaast.

“De meeste dodelijke slachtoffers in Gaza vandaag zijn burgers". Samah Abu Lamzy, die in Gaza woont en die sinds 2007 voor Handicap International werkt, beschrijft de angst van de burgers.

De voorbije twee weken hebben de militaire operaties van het Israëlische leger het leven gekost aan 479 Palestijnen. Er zijn minstens 364 burgerslachtoffers, onder wie 121 kinderen en 59 vrouwen. De gevechten hebben ook 27 dodelijke slachtoffers gemaakt langs Israëlische kant, onder wie 2 burgers en 25 soldaten. In Gaza wordt de humanitaire situatie iedere dag erger.

Wat is de situatie in Gaza? Heb je maatregelen moeten treffen om jezelf te beschermen?

De situatie is angstaanjagend, voor iedereen. De hele Gazastrook wordt gebombardeerd. In het begin waanden we ons veilig in ons eigen huis, maar in de laatste twee weken werden vele burgerhuizen verwoest. Iedereen kijkt zo veel mogelijk naar het nieuws om zo te weten waar de bombardementen juist plaatsvinden. Door de stroomonderbrekingen hebben we echter niet altijd toegang tot die informatie. Gisteren kon ik de bombardementen nog horen, maar de elektriciteit was afgesloten en ik kon dus onmogelijk weten welke wijk juist aangevallen werd en of het onze richting uitkwam. Dit is echt huiveringwekkend. In de laatste 24 uur hebben we slechts 2 uur elektriciteit gehad. Dus we horen de ontploffingen, maar we weten niet wat er gaande is, wie erbij betrokken is, waarom die plek aangevallen wordt, …

Gelukkig heb ik tot nog toe mijn wijk niet moeten verlaten. Sommige van onze collega's bij Handicap International die in Al Shujayea wonen, moesten de gevechten ontvluchten en naar hun familieleden gaan. Ze hebben dan nog het geluk dat ze familieleden hebben waar ze terechtkunnen. Volgens de informatie die ik heb gekregen, worden op dit moment 110 000 mensen opgevangen in gemeentelijke opvangcentra, vaak in scholen. Ze moeten overleven met een minimum aan ondersteuning.

Zijn er momenten waarop je tot rust kan komen?

Zeer zelden. Over het algemeen in de ochtend, wanneer enkel de drones aanvallen. Maar Gaza is zeer klein. We horen de bombardementen van 's ochtends tot 's avonds. Wanneer tanks een gebied onder vuur nemen, horen we iedere drie seconden ongeveer twee ontploffingen. 's Nachts is het erger. Vanaf 20 uur voeren vliegtuigen aanvallen uit, die gewoonlijk ongeveer 12 uur duren. Dit maakt slapen onmogelijk. We kunnen slechts enkele uren rusten en over het algemeen 's ochtends na zonsopgang.

Onze kinderen zijn voortdurend bang. Ze zitten nu al twee weken thuis. Ze horen de ontploffingen, ze horen mensen schreeuwen, ze zien voortdurend zeer wrede beelden op tv. De kinderen beginnen duidelijk posttraumatische stressstoornissen te vertonen. Mijn 7-jarige dochter begint maagpijn te krijgen en braakt wanneer ze mensen hoort schreeuwen ... De vrienden en familieleden met wie ik praat, beschrijven dezelfde symptomen. Wat we meemaken, is onmenselijk. De mensen zijn angstig en zullen psychologische begeleiding nodig hebben wanneer dit achter de rug is.

Ben je het huis enigszins kunnen uitgaan?

Ja. Tijdens het staakt-het-vuren dat enkele uren duurde, kon ik naar het ziekenhuis Al Shifa gaan, hier in Gaza. Ik kon met de dienst Fysiotherapie praten om te kijken wat ze nodig hadden en om hulp te bieden aan de gewonden die nood hadden aan verzorging. De maximale capaciteit van het ziekenhuis was overschreden. Gewonde mensen werden op de grond behandeld, overal lag bloed.

De situatie was al rampzalig voordat de aanvallen begonnen en het wordt iedere dag erger, aangezien gezondheidsstructuren door hun voorraad heen zitten. Op dit moment is Handicap International op zoek naar fondsen om hulpmiddelen te kunnen leveren en om revalidatieteams te kunnen inzetten in de vijf gouvernementen van de Gazastrook. Ik weet dat het zeer moeilijk zal zijn om de grens met Gaza over te steken door de bestaande blokkade, zelfs al zouden we erin slagen om het nodige materiaal te verzamelen.

Maar een wapenstilstand is zeer zeldzaam … In de voorbije twee weken heb ik er slechts twee hele korte meegemaakt. De gevechten houden aan en de bevolking in de Gazastrook heeft geen toegang tot basisdiensten. De gezinnen hebben bijna geen voedsel meer en hebben te veel angst om buiten te komen en te halen wat ze nodig hebben.

Hoe sta je tegenover de komende dagen en weken?

Iedereen is enorm bang. De voorbije twee weken hebben we bovendien geen enkel goed nieuws gekregen. Toen ze Al Shujayea aanvielen, hing er een enorme rookwolk boven Gaza. Overal vielen bommen en we dachten dat dit het einde was voor ons allemaal ...

We hebben zo hard nood aan positieve signalen, signalen die wijzen op vrede in de nabije toekomst. Iets dat ons doet geloven dat we rustig zullen kunnen leven en dat we ons veiliger zullen kunnen voelen, al was het maar voor een tijdje.
 

Meer over dit onderwerp

De realiteit van een 18-Jarige in Noord-Kivu: leven met de gevolgen van een bom
© E. N’Sapu / HI
Noodhulp Revalidatie

De realiteit van een 18-Jarige in Noord-Kivu: leven met de gevolgen van een bom

Net als veel andere mensen in Noord-Kivu is Espoir slachtoffer van het conflict in de Democratische Republiek Congo. Na een bomaanval verloor hij zijn been en moest hij zijn stad ontvluchten. Dankzij zijn nieuwe prothese kan hij nu opnieuw dromen en werken aan zijn toekomst.

1000 dagen oorlog: burgers voorname slachtoffers in Oekraïne
© M.Monier / HI 2024
Gezondheid Mensenrechten Mijnen en andere wapens Noodhulp Revalidatie

1000 dagen oorlog: burgers voorname slachtoffers in Oekraïne

Vooral in het oosten en het zuiden van het land is de impact van het gewapend conflict enorm.

Handicap International verliest opnieuw een medewerker in Gaza Noodhulp

Handicap International verliest opnieuw een medewerker in Gaza

Collega Sabreen laat samen met drie van haar kinderen het leven na een bombardement van het Israëlische leger.