Goto main content

"Ik kon zelfs mijn kinderen niet meer voeden"

Gezondheid Noodhulp
Colombia

Door de economische crisis die Venezuela in een wurggreep houdt, vluchtten Milagros Chacin en haar familie naar Colombia. Maar de uitbraak van de Covid-19-pandemie heeft de levensomstandigheden van de vluchtelingen nog meer onder druk gezet. Hoe moeten ze zich hieruit zien te redden?

Milagros Chacin met haar man en kinderen.

Milagros Chacin met haar man en kinderen. | © HI

Colombia vangt zo’n 4 miljoen Venezolaanse vluchtelingen op. Handicap International identificeerde 200 extreem kwetsbare Venezolaanse gezinnen in Colombia en verleende hen voornamelijk financiële steun. 

Dat geldt bijvoorbeeld voor Milagros Chacin, haar man en hun vier kinderen. Zij werkte als verpleegster, maar voelde zich genoodzaakt te vertrekken uit Venezuela door de inflatie en de moeilijke economische situatie: “Ik kon zelfs mijn kinderen niet meer voeden.” In juli 2019 streek ze met haar familie neer in Riohacha, zo’n 90 kilometer voorbij de grens. “Toen we aankwamen, dachten we dat het heel anders zou zijn. Dat er een beter leven op ons wachtte. Maar we hadden ook geld nodig. We verkochten onze telefoon, onze schoenen en die van onze kinderen… Mijn man begon lege recycleerbare flessen in te zamelen op straat, om deze te verkopen. Onze dochter van 13 jaar, die met hem mee ging, is toen ziek geworden.

De situatie is nog verergerd door Covid-19. Mensen hebben hun werk verloren, hebben geen onderdak meer… De humanitaire kantine, waar we gingen eten, sloot de deuren. We eten nog maar één keer per dag. En we moesten al meerdere keren op zoek naar een nieuwe woning. Hoe kan je dan niet wanhopen?” – Milagros Chacin

“In juni 2020 ontmoetten we een team van Handicap International. We kwamen in aanmerking voor financiële steun. Die hebben we gebruikt om eten te kopen en drie maanden achterstallige huur te betalen aan de eigenaar. Ik kocht ook matrassen, zodat mijn kinderen niet meer op de grond moesten slapen,” vertelt Milagros nog.

“Ik voelde me zo wanhopig”

Handicap International bood ook psychologische ondersteuning aan aan de familie:

“Die telefoongesprekken hebben ons echt opnieuw hoop gegeven. Deze situatie was ontzettend zwaar. Ik voelde me zo wanhopig, soms dacht ik zelfs dat ik wou sterven. Onze woning bestaat uit kunststofplaten. Het dak is een doek, maar het lekt, en de grond kan modderig worden.Overleven in deze precaire omstandigheden blijft moeilijk voor ons.” 

Toch blijven de dromen van deze moeder eerder bescheiden: “Wanneer ik aan de toekomst denk, hoop ik dat we zelfstandig kunnen worden. Dat we niet meer afhankelijk zijn van anderen. Dat we een kleine winkel kunnen opstarten en vrij zijn.”
 

Gepubliceerd op: 12 januari 2021

Meer over dit onderwerp

Raketaanvallen maken honderden doden en gewonden in Libanon
© HI
Noodhulp

Raketaanvallen maken honderden doden en gewonden in Libanon

De humanitaire crisis verergert door de escalatie van het conflict tussen Hezbollah en Israël.

Vrouwen voorop in het ontmijningsproces
© J. M. Vargas / HI
Mijnen en andere wapens

Vrouwen voorop in het ontmijningsproces

In het Colombiaanse departement Meta graaft Handicap International explosieve resten van de burgeroorlog op. Om haar teams te vormen werden ook lokaal heel wat medewerkers gerekruteerd.

Marokko, 1 jaar na de aardbeving
© K. Erjati / HI
Noodhulp

Marokko, 1 jaar na de aardbeving

Hassna Hicham en Hassna Raouane werden beiden slachtoffer en vertellen over hun leven na de ramp.