« Ik voel me hier nuttig »
Een maand geleden zag James Nyambati een vacature van Handicap International. Twee weken later ging hij naar Dadaab, om er te werken als hoofd van het revalidatieteam.
“Ik ben begonnen zonder verwachtingen. Ik kende de situatie hier niet zo goed. Ik had enkele beelden gezien op de televisie en dat was het. Dag in dag uit werken met vluchtelingen, dan nog de meest kwetsbare, dat kan je je niet voorstellen. Het is een uitdaging, maar ik ben heel gemotiveerd.
Vorige week bijvoorbeeld heb ik een jonge man van twintig jaar ontmoet: Ali. Hij leek hersenverlamming te hebben. Hij kwam in het kamp aan met zijn moeder van ongeveer vijftig en zijn zus. Mijn ploeg en ik hebben hard gewerkt om hun inschrijving in het kamp snel af te ronden zodat ze de dag zelf nog een tent kregen. We konden niet toelaten dat deze kwetsbare familie nog een nacht langer buiten zou moeten slapen. Het gezicht van de moeder klaarde op toen ze haar tent zag. Ik zal haar glimlach nooit vergeten.”
James is intussen al naar de familie teruggekeerd, om moeder en dochter uit te leggen hoe ze Ali kunnen opvangen. “We doen ons best om mensen die er alleen voor staan of die een handicap hebben te helpen in het grootste vluchtelingenkamp ter wereld. Kleine aanpassingen kunnen het leven van mensen als Ali eenvoudiger maken.”
Met de steun van het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen (UNHCR) heeft Handicap International ervoor kunnen zorgen dat Ali en zijn familie nu dicht bij een waterverdelingspunt en sanitair zitten.
« Als ik hier een blinde zie, begeleid door een jongen van amper vijf jaar, dan wil ik die helpen. Je maakt kwetsbare mensen in de mate van het mogelijke gelukkiger en dat heeft ook een positief effect op jezelf. Nu lukt het me nog om me voor zo’n job te engageren. Later zal ik waarschijnlijk willen trouwen, een familie stichten ... Maar ik weet dat ik hier op dit moment nuttig ben. Mijn andere projecten zullen dus een beetje moeten wachten.
