Sri Lanka: Proeven van de Paralympische spirit
Tientallen mensen, onder wie enkele grote namen uit de Sri Lankaanse sportwereld, verzamelen zich op de grasvelden van het Westminster House in Sri Lanka, voor de British High Commission Games. Elf sporters met een handicap zijn er op speciale uitnodiging. Ze zijn enthousiast en uitgelaten. Voor de meesten is het de eerste keer dat ze met de trein reizen – een acht uur durende treinrit van de noordelijke stad Vavuniya naar de helverlichte hoofdstad Colombo.
Blogartikel in The Huffington Post, geschreven door Steve Harknett, project manager van Handicap International in Sri Lanka.
Tientallen mensen, onder wie enkele grote namen uit de Sri Lankaanse sportwereld, verzamelen zich op de grasvelden van het Westminster House in Sri Lanka, voor de British High Commission Games. Elf sporters met een handicap zijn er op speciale uitnodiging. Ze zijn enthousiast en uitgelaten. Voor de meesten is het de eerste keer dat ze met de trein reizen – een acht uur durende treinrit van de noordelijke stad Vavuniya naar de helverlichte hoofdstad Colombo.
De deelnemers praten er met vips, zoals leden van de Olympische Zwemclub en de voorzitter van het Paralympisch Comité van Sri Lanka, die net als de sporters ook amputaties onderging. De nationale coach van de Paralympische Badmintonclub moedigt de deelnemers aan en belooft Vavuniya zo snel mogelijk te bezoeken, om er de groep sporters met een handicap te gaan coachen. Het groepje is erg onder de indruk.
De gasten uit Vavuniya proberen voor de eerste keer het boogschieten. Het publiek juicht telkens een pijl goed raak treft. Dan volgt het zwemmen. De organisator van het zwemevenement heeft weinig ervaring met inclusieve sport voor mensen met een handicap. Hij is bang dat ze zouden verdrinken. Onnodig, want alles verloopt vlot. Ook het publiek vindt het geweldig.
De elf deelnemers hebben elk een andere handicap, maar iedereen geeft zich voluit tijdens dit uitzonderlijke sportevenement. Daarmee doen ze exact waarvan ik droomde toen ik een jaar geleden als project manager begon bij Handicap International: iets nieuw proberen, grenzen verleggen, uitdagingen opzoeken. Stel je voor dat je een handicap hebt, je komt uit een klein dorp en plots sta je hier op het grasveld van de British High Commission, terwijl iedereen voor je supportert! Terug thuis kan je je vrienden vertellen over de indrukwekkende gebouwen en de drukke straten in Colombo, over hoe je de hand van de ambassadeur geschud hebt, dat je een medaille kreeg als aandenken...
In Sri Lanka wordt er veel gesport, maar inclusieve sport voor sporters met een handicap, die mannen, vrouwen en kinderen met of zonder handicap samenbrengt, bestond nog niet. Heel jammer, aangezien sport en spel ideaal zijn om barrières te doorbreken en wederzijds begrip te creëren tussen mensen.
Met steun van de Europese Unie startte Handicap International in Sri Lanka een project op voor 2000 kinderen, waaronder op 500 kinderen met een handicap. Zo lanceerden we de Sporttraining op Zondag, die kinderen samenbrengt door middel van badminton, basketbal, karate en tafeltennis. De trainingen gaan telkens door op publieke plaatsen, om zoveel mogelijk mensen te betrekken. Na één jaar zijn de positieve gevolgen al meteen zichtbaar. Ook de conditie en de vaardigheden van de kinderen gaan er met rasse schreden op vooruit: af en toe moet ik al het onderspit delven tijdens een partijtje tafeltennis en badminton!
Met dit project tonen we dat personen met een handicap bestaan; ze hoeven zich niet meer te verstoppen. We willen dat het grote publiek hun prestaties ziet én apprecieert. Op zondag komen veel jonge mensen zonder handicap een kijkje nemen. Als ze iemand hun prothese zien afnemen om te rusten, of wanneer ze een jongen met een mentale handicap zien basketten, weten ze aanvankelijk niet hoe ze precies moeten reageren. Maar dat waait snel over.
Op dit moment bereiden we ons voor op een bezoek van de Volleybalfederatie voor Invaliden, een onderdeel van het Nationaal Paralympisch Comité. Ze houden hier een trainingssessie, met het oog op de selectie voor de Aziatische Paralympische Spelen voor jongeren, in Maleisië.
Ons hoofddoel is om sport aan te moedigen op lokaal niveau. Maar het is natuurlijk een fantastische bonus als onze sporters met een handicap ook op internationaal niveau kunnen deelnemen. Als personen met een handicap uit de arme oorlogsgebieden van Noord-Sri Lanka hun natie kunnen vertegenwoordigen in de sport, zou dat een geweldige inspiratiebron zijn voor mensen in de hele regio. .
Steve Harknett (Project manager Handicap International in Sri Lanka)
Bron: The Huffington Post
Deze blog maakt deel uit van een reeks die verschijnt in The Huffington Post, over de Olympische Spelen 2012 in Londen.
