Goto main content

Won Hyon A heeft weer zin in het leven

Revalidatie
Op 10 mei 2011 heeft Won Hyon A weer enkele passen kunnen zetten. Niet vanzelfsprekend, want dat kan ze al jaren niet meer. Met ‘een nieuw paar benen’ zal stappen voortaan wel weer kunnen.
Won Hyon A, een jonge Noord-Koreaanse en haar mama in het revalidatiecentrum

Op 10 mei 2011 heeft Won Hyon A weer enkele passen kunnen zetten. Niet vanzelfsprekend, want dat kan ze al jaren niet meer. Met ‘een nieuw paar benen’ zal stappen voortaan wel weer kunnen.

Deze jonge vrouw van 21 jaar werkte in de koolmijnindustrie als verantwoordelijke voor gegevensverzameling en bodemanalyses. Zoals de meeste Noord-Koreanen ging ze steeds te voet naar haar werk. Drie jaar geleden werd ze in de buurt van de mijn van de weg gereden door een vrachtwagen voor kolentransport. Zo verloor ze haar benen.

Nog niet zo lang geleden ging Won Hyon A naar het revalidatiecentrum in Hamhung, de tweede grootste stad van Noord-Korea. Ze woont in de provincie Noord Hamgyong, in het uiterste noordoosten van het land, op 200 km van het centrum. Tijdens de revalidatieperiode van drie tot vier weken blijft Won Hyon A's moeder bij haar. Wanneer ze haar oefeningen doet, te midden van de andere patiënten, trekt Won Hyon A's glimlach meteen de aandacht.

Ze begint zelf haar verhaal te vertellen, snel. Een vlaag van emotie overvalt haar wanneer ze zegt dat het vandaag de eerste dag sinds drie jaar is dat ze weer wat kan stappen, dankzij haar nieuwe prothesen. Tranen rollen over haar wangen en verlegen slaat ze haar blik neer. Haar keel is wat dichtgeknepen en haar stem klinkt hees. Daarom begint Won Hyon A's mama te praten. Je kan zo voelen dat zij en haar dochter een uniek en intens emotioneel moment delen. Ze legt uit dat haar dochter zich tot nu slechts op haar knieën kon verplaatsen en dus nooit ver weg kon gaan. Ze kon niet anders dan voortdurend in haar thuisomgeving blijven. En omdat ze zich enkel op haar knieën kon verplaatsen, kreeg ze eelt.

« Wandelen en ondertussen op de uiteinden van de ledematen steunen is erg vermoeiend », zegt Won Hyon A ons, wanneer ze haar laatste tranen wegveegt. Op het einde van de dag is ze doodmoe.

Maar vandaag is ze vooral verbijsterd dat ze weer kan wandelen. Dat had ze nooit durven denken. Won Hyon A en haar mama zijn Handicap International en de Koreaanse partner KFPD heel dankbaar voor de therapie in het centrum en de prothese.

En nu Won Hyon A weer zin heeft in het leven, wil ze zelf mensen in de regio helpen die een gelijkaardig ongeval hebben meegemaakt.

Handicap International startte haar activiteiten in de Democratische Volksrepubliek Noord-Korea in 1998. Sinds 2005 gebeurt dat via het “European Union Project Support”. Onze organisatie werkt samen met de KFPD (Korean Federation for people with disabilities) binnen de domeinen van fysieke en zintuiglijke handicaps.

Meer over dit onderwerp

"Met een handicap kan je niet zomaar wegrennen en een schuilplaats zoeken voor een bombardement"
© partenaire HI
Integratie Revalidatie

"Met een handicap kan je niet zomaar wegrennen en een schuilplaats zoeken voor een bombardement"

In Syrië, een land verscheurd door oorlog, is het leven voor personen met een handicap alles behalve simpel. Handicap International en haar partners helpen mensen als Faisal om weer zelfstandig hun leven op te nemen.

"Psychologische eerste hulp vermijdt complicaties op lange termijn"
HI
Noodhulp Revalidatie

"Psychologische eerste hulp vermijdt complicaties op lange termijn"

Mehdi Firouzi is het hoofd van het psychosociale team bij Handicap International in Syrië. Hij legt uit waarom psychologische noodhulp broodnodig is na de aardbeving.

De 13-jarige Rema zat 30 uur vast onder het puin en verloor haar been na de aardbeving
© HI
Gezondheid Noodhulp Revalidatie

De 13-jarige Rema zat 30 uur vast onder het puin en verloor haar been na de aardbeving

Rema vertelt haar verhaal vanuit haar kamer in één van de 13 partnerziekenhuizen van Handicap International in de regio Jindires, in het noordwesten van Syrië.