Brussel, 30 april 2015 – Het aantal gewonden blijft toenemen in Nepal. Officiële bronnen hebben het over ruim 10.000 gewonden, maar meer dan waarschijnlijk stijgt dit cijfer nog tot 50.000. Gelukkig zijn de omstandigheden in Nepal van die aard dat er minder fatale verwondingen zijn dan tijdens andere recente aardbevingen.
Andere context dan Haïti
“Na een aardbeving krijgen we vooral te maken met meervoudige breuken”, zegt Erik Weerts, revalidatie- en urgentiespecialist van Handicap International. “Maar onze teams ter plaatste stellen andere verwondingen vast dan in Haïti, Pakistan of China. De belangrijkste reden is dat de bouwmaterialen anders zijn: er wordt weinig gewapend beton gebruikt, waardoor er minder amputaties zijn en minder gevallen van het ‘crush syndrome’ - een zware verwonding door instortend puin waardoor er afvalstoffen in de bloedbaan geraken - wat schadelijk is voor nieren en lever.”
Amputaties voorkomen
De grootste ngo’s ter plaatste zijn het er vandaag over eens dat het aantal gewonden veel hoger ligt dan het cijfer dat officieel wordt gecommuniceerd. Ook evaluaties van Handicap International bevestigen dat er wellicht meer dan 50.000 gewonden zijn. “Sommige verwondingen, zoals letsels aan de ruggenwervels, zijn definitief. Zeker 90% van de slachtoffers met dergelijke verwondingen heeft voor de rest van zijn leven een handicap. Daarnaast is het uitermate belangrijk dat de open wonden goed en langdurig worden verzorgd, anders kunnen er infecties en gangreen ontstaan en zullen we toch mensen moeten amputeren”, zegt Erik Weerts, op basis van zijn ervaring met aardbevingen in Haïti, China en Pakistan.
Handicap International zet dan ook alles op alles voor de verzorging van gewonden. Het lokale team van Handicap International, dat bestaat uit 50 personen, werd maandag versterkt door een urgentieteam en op dit moment landt nog een groep urgentiespecialisten. Daarnaast stuurt de organisatie ook materiaal om protheses en ortheses te maken en tenten. Een deel daarvan is woensdag aangekomen.
“Momenteel werken we in vier ziekenhuizen in Kathmandu”, zegt de Belgische kinesiste Berangère Gohy via skype. “We verzorgen gewonden, we leveren rolstoelen en krukken en geven kinesitherapie aan mensen die een chirurgische ingreep moesten ondergaan. Daarnaast bereiden we ons voor om zwaargewonden naar gespecialiseerde centra te brengen. Tegelijk zijn er al enkele collega’s in de afgelegen zones, waar de noden alles behalve gelenigd zijn.”
“Er is chaos. Wij hebben ons ook geïnstalleerd voor de ingang van de ziekenhuizen waar medewerkers de eerste zorgen toedienen en de gewonden oriënteren naar een plek waar ze de aangepaste verzorging kunnen vinden. Gelukkig krijgen we hierbij ook hulp van vrijwilligers die zich spontaan aanmelden.”
“De ziekenhuizen zijn overbelast, want iedereen trekt erheen, zelfs voor de meest eenvoudige zorgen. In de ‘kampen’ is er momenteel immers geen medische zorg voorhanden. De situatie is er hoe dan ook bedroevend: er is geen drinkbaar water en veel mensen hebben geen zeilen, terwijl het er voortdurend regent. In een kamp voor 200 mensen zag ik twee toiletten. De noden zijn enorm.”
Revalidatiecentra voorbereid op de ramp
Terwijl nog drie urgentieteams onderweg zijn om de eerste noden te lenigen, wordt intussen ook gezocht naar lokale revalidatiespecialisten. “In Haïti was dat zo goed als onmogelijk, het land telde toen minder dan tien geschoolde kinesisten op een bevolking van 10 miljoen. In Nepal vinden we wel de juiste mensen, zij lieten zich meestal scholen in India”, zegt Eric Weerts.
“Het feit dat het land zich heeft voorbereid op mogelijke rampen, speelt ook in ons voordeel. Zo zijn sommige revalidatiecentra voorbereid op een aardbeving als deze, dankzij projecten die anticiperen op rampen (Disaster Risk Reduction) van onder andere Handicap International. “Een revalidatiecentrum waarmee we sinds 2003 samenwerken, heeft bijvoorbeeld 45 bedden, maar was voorbereid om tijdens een urgentie uit te breiden naar 110.”
De paraatheid van revalidatiecentra is essentieel, want door de overbevolking van de ziekenhuizen zullen patiënten snel weggestuurd worden. “Een te vroege terugkeer naar huis kan dan, zoals we vaak gezien hebben in Haïti, nefaste gevolgen hebben,” aldus Weerts.
We houden nauwgezet bij of de revalidatiecentra daadwerkelijk over voldoende capaciteiten beschikken om de immense noden te dragen. Als dat niet het geval zou zijn, zal Handicap International uiteraard extra mankracht en materiaal leveren.
____________________________
Interviews met Eric Weerts (Brussel) en Bérangère Gohy (Nepal) zijn mogelijk.
Contact:
Damien Kremer: [email protected] – 0484/36.81.62
Consortium 12-12
Handicap International heeft samen met vijf andere ngo’s van het Consortium 12-12 de oproep “S.O.S-NEPAL” gelanceerd. Giften zijn welkom op het rekeningnummer BE19 0000 0000 1212.