Goto main content

De weg van het succes

Revalidatie
Vietnam

Juf Ngan werkte dertien jaar geleden in ons team van het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie Ze ontfermde zich toen over Bui Thi Minh Ha, bij wie we vandaag op bezoek gaan. Juffrouw Ngan vertelt: “We gaven het meisje kinesitherapie en maakten al protheses voor haar toen ze nog heel klein was. Vandaag werkt ze als naaister, is ze gelukkig getrouwd en heeft ze een schattig zoontje.”

Vietnam: Polio, 13 jaar later

Juf Ngan werkte dertien jaar geleden in ons team van het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie Ze ontfermde zich toen over Bui Thi Minh Ha, bij wie we vandaag op bezoek gaan. Juffrouw Ngan vertelt: “We gaven het meisje kinesitherapie en maakten al protheses voor haar toen ze nog heel klein was. Vandaag werkt ze als naaister, is ze gelukkig getrouwd en heeft ze een schattig zoontje.”

Een mooie jonge vrouw staat voor een huisje in een rustig dorpje met naast haar een jongetje. Ze maken zich klaar om op bezoek te gaan bij de grootmoeder van het kind. Vandaag is immers een feestdag in Vietnam, een dag die de families samen vieren.  

Het huis is klein, maar netjes. Mevrouw Ha is nu 30 jaar. Toen ze klein was, kreeg ze polio en liep ze een blijvende handicap op. Ze is nooit naar school kunnen gaan, maar ze heeft thuis gestudeerd met een leraar uit het dorp. Ze herinnert het zich nog heel goed: “Toen ik klein was, kwamen er kinesitherapeuten bij mij thuis en kreeg ik een gratis prothese wanneer het nodig was. Ik ben zelfs een keer meegegaan naar Ho Chi Minhstad, naar een atelier van Handicap International waar ze aluminium protheses voor mij hadden gemaakt.”

Ze besefte hoe belangrijk het was om zelfstandig te zijn en werk te hebben zodat ze voor zichzelf zou kunnen zorgen. Daarom begon ze op 18-jarige leeftijd met een opleiding als naaister. “Het heeft bloed, zweet en tranen gekost, ook om met mijn benen te leren werken met de naaimachine, maar uiteindelijk is het me wel gelukt”, aldus Ha. “Nu heb ik een klein naaiatelier en verdien ik geld om mijn man te helpen voor de familie te zorgen en dan vooral voor onze zoon van zes.”

Ze praat ook over de moeilijkheden van elke dag en haar verwachtingen voor de toekomst. Mevrouw Ha is gelukkig met haar gezin, maar ze hoopt toch op meer klanten of een stabiele job in een textielbedrijf. “Ik weet wat ik kan, ik kan hard werken en ik zou willen dat werkgevers mij en andere personen met een handicap een kans zouden geven om te tonen wat we kunnen. Ik ben er zeker van dat ik zo’n werk echt goed zou kunnen.”
 

Meer over dit onderwerp

Gewond door een granaat, gevlucht naar Jordanië
© Saleh Aliwa - HI
Mijnen en andere wapens Revalidatie

Gewond door een granaat, gevlucht naar Jordanië

In 2012 raakte Omar gewond door een granaat, die afgevuurd werd door een tank, waardoor zijn been moest worden geamputeerd. Nadat hij met zijn familie uit Syrië was gevlucht, kreeg hij in Jordanië revalidatiezorg en een nieuwe prothese.

"Met een handicap kan je niet zomaar wegrennen en een schuilplaats zoeken voor een bombardement"
© partenaire HI
Integratie Revalidatie

"Met een handicap kan je niet zomaar wegrennen en een schuilplaats zoeken voor een bombardement"

In Syrië, een land verscheurd door oorlog, is het leven voor personen met een handicap alles behalve simpel. Handicap International en haar partners helpen mensen als Faisal om weer zelfstandig hun leven op te nemen.

"Psychologische eerste hulp vermijdt complicaties op lange termijn"
HI
Noodhulp Revalidatie

"Psychologische eerste hulp vermijdt complicaties op lange termijn"

Mehdi Firouzi is het hoofd van het psychosociale team bij Handicap International in Syrië. Hij legt uit waarom psychologische noodhulp broodnodig is na de aardbeving.

Handicap International vzw | Gewijde-Boomstraat 44 - bus 1 | 1050 Brussel |
[email protected] | Ondernemingsnummer: BE0432235661

IBAN : BE80 0000 0000 7777 | BIC : GEBABEBB