Didier, onze Belg in Vietnam
Didier Demey begon achttien jaar geleden te werken voor Handicap International. Sinds tweeëneenhalf jaar is hij onze programmadirecteur in Vietnam. Onze landgenoot verliet eventjes zijn post in Hanoi voor een bezoek aan het vaderland, waardoor we hem konden strikken voor enkele korte vragen.
Welke projecten zijn er lopende in Vietnam?
Onze acties in Vietnam zijn op dit moment volledig gericht op revalidatie: we zijn actief in 10 ziekenhuizen – dat worden er binnenkort 15 – waar we personen met een handicap helpen revalideren. Als deze mensen hun onafhankelijkheid en vaardigheden verbeteren, zullen ze meer kunnen deelnemen aan alledaagse activiteiten. Dat moet ons doel zijn.
Zijn het nog steeds vooral landmijnen die slachtoffers maken en handicaps veroorzaken?
We zien vooral verkeersslachtoffers, mensen met aangeboren afwijkingen en hersenletsels. Het gebruik van Agent Orange (ontbladeringsmiddel gebruikt door de Amerikaanse troepen tijdens de Vietnamoorlog, n.v.d.r.) wordt in verband gebracht met veel van deze handicaps, al is het moeilijk om dit aan te tonen. Landmijnen en niet-ontplofte explosieven maken jaarlijks nog enkele tientallen slachtoffers, maar het zijn zeker niet meer de grootste oorzaken van handicaps.
Wat staat er de komende jaren te gebeuren?
We zetten het huidige project gewoon voort en zullen onze revalidatiezorg dus in vijf extra ziekenhuizen kunnen aanbieden. Het project loopt zeker door tot 2023. Dat geeft ons nog voldoende tijd om de lokale staf op te leiden en te begeleiden. Daarna zal Handicap International waarschijnlijk vertrekken in Vietnam.
Hoe ervaar je zelf jouw werk in Vietnam?
Ik ben kinesitherapeut van opleiding en ik heb dus altijd interesse gehad voor revalidatieprojecten, maar als programmadirecteur komt er nog veel meer bij kijken: de omgang met de medewerkers, het logistieke en het financiële aspect … en dat bevalt me! Bovendien kunnen we rekenen op voldoende middelen en partners om op een kwalitatief hoogstaand niveau te werken. Het is werken in een stimulerende omgeving.
Vietnam heeft zich de laatste tijd enorm ontwikkeld. De mensen kunnen terugvallen op een behoorlijk goed verzekeringsstelsel, anderzijds is de kwaliteit van de zorgverlening nog behoorlijk laag. Op dat vlak is er dus nood aan kennis. Het is een bijzondere context om in te werken en dat maakt het heel interessant.
