één prothese en veel moed verder

Het huwelijk van haar tante had een feest moeten worden, maar het draaide anders uit voor de driejarige Kanhara: tijdens de festiviteiten werd ze van de weg gemaaid door een vrachtwagen, waardoor ze haar rechterarm en –been verloor. Ze kreeg vijf jaar lang geen speciale verzorging, tot een sociaal werker van Handicap International haar op het spoor kwam. Ze kreeg net haar eerste prothese en bloeit sindsdien weer helemaal open.

Het huwelijk was een heuglijk feest, tot het moment waarop Kanhara de weg overstak om een handvol ballonnen te halen: wanneer ze opgetogen wilde terugkeren, scheurde een vrachtwagen met volle snelheid over de berm en maaide hij haar weg. Zes maanden van intensieve verzorging, verschillende operaties en huidtransplantaties waren nodig om haar leven te redden. Ter hoogte van haar dijbeen werd haar rechterbeen afgezet, haar rechterarm was ze al kwijt sinds het ongeval. Zo moest Kanhara op driejarige leeftijd verder.

Van hinken naar stappen

Kanhara leeft met haar familie in het dorp Phum Lekh 1 in Cambodja. Hun huisje ziet er wat bouwvallig uit. Kanhara’s vader is zanger van beroep en werkt vooral tijdens het droge seizoen. Kanhara, die intussen acht jaar oud is, geeft blijk van een sterk karakter en is van nature optimistisch. Ze is het trauma van het ongeval te boven gekomen en neemt opnieuw deel aan het familiale leven. Ze zorgt voor haar jongere broers en zussen en heeft een oudere broer wiens raad ze – meestal – opvolgt.

Kanhara loopt school dichtbij huis. De school bevalt haar. Met veel plezier leert ze schrijven met haar linkerhand en ze begrijpt moeiteloos wat er in haar leesboek staat. Jarenlang hinkte ze er op één been naartoe, tot grote bewondering van haar juf. Maar het hinken maakte onlangs plaats voor een beter alternatief: Kanhara heeft sinds kort een eerste prothese gekregen, nadat ze werd opgemerkt door Davann, een sociaal werker van Handicap International.

Vijf jaar na haar ongeval is de jonge Cambodjaanse zeer trots dat ze zich makkelijker kan verplaatsen. Ze maakt volop gebruik van haar nieuwe been: "Ik heb tien vrienden: vijf jongens en vijf meisjes. Twee daarvan hebben een handicap. Sinds ik mijn prothese heb, spelen we vaak spelletjes, zoals verstoppertje of hinkelen. En ik zie hen ook op school. Daarvoor wou ik ook al naar school gaan, maar dat was zeer moeilijk met één been. Toen ik viel, lachten sommige leerlingen me uit. Vandaag doen sommigen dat nog en doen ze me na, maar wat voor mij telt, is naar school gaan!"

Op de groei

Als (op)groeiend kind ontgroeit Kanhara niet enkel haar kleren, maar ook haar prothese. Om haar mobiliteit te verzekeren, zal Handicap International haar gemiddeld twee protheses per jaar geven.