Laos: ontmijning is teamwerk

Handicap International biedt hulp in de provincie Savannakhet, in het zuiden van Laos, om mijnen en ander niet-ontploft oorlogstuig op te sporen en te vernietigen. Terwijl één team een gedetailleerde kaart van de getroffen zones maakt, vernietigt een ander de geïdentificeerde munitie. Nog een ander team informeert de bevolking over de gevaren van niet-ontploft oorlogstuig. De activiteiten vullen elkaar aan en zorgen ervoor dat Handicap International de dreiging van die wapens op een efficiënte manier kan wegnemen.

Bij zonsopgang is het al een drukke bedoening in het basiskamp van Nong, een klein dorp in het zuidoosten van Laos. De teams van Handicap International maken zich klaar om te vertrekken.

Een van de teams bestaat uit de onderzoekers die al 1 jaar in deze provincie (Savannakhet) aan de slag zijn om te achterhalen hoeveel clustermunitie en niet-ontploft oorlogstuig er nog in de dorpen en velden ligt. Wanneer ze in het eerste dorp aankomen, groeten ze het stamhoofd, terwijl de inwoners zich verzamelen. De onderzoekers van Handicap International inspecteren eerst alle huizen en vragen aan elke familie of ze in de omgeving verdachte voorwerpen hebben opgemerkt. Elke dag leggen deze teams heel wat kilometers af om de gps-coördinaten van een geïdentificeerd oorlogstuig te bepalen, zodat ze het grondgebied zo precies mogelijk in kaart kunnen brengen.

Intussen bereidt een ontmijningsteam de explosieven voor die zullen dienen om de niet-ontplofte munitie te vernietigen. Zo'n team trekt dan naar de dorpen die vooraf gescreend werden of bezoekt bepaalde plaatsen op vraag van de bevolking. Er wordt een veiligheidsperimeter ingesteld en het begin van de actie wordt op de radio aangekondigd. Daarna wordt de op één plaats verzamelde munitie, ver van de woningen, verbonden met de explosieven die de teams vanop een afstand activeren. Er weerklinkt een explosie.

De teamverantwoordelijke van de onderzoekers maakt van de gelegenheid gebruik om uitleg te geven aan de dorpelingen over de activiteiten van de rondtrekkende ontmijners. En hij getuigt over de inzet van Handicap International voor de vernietiging van geïdentificeerd niet-ontploft oorlogstuig en clustermunitie: in twee maanden tijd werden al 600 niet-ontplofte bommen en mijnen vernietigd.

Tegen het einde van de dag keren beide teams terug. Sommige medewerkers zijn erg moe en gaan vroeg slapen om zich voor te bereiden op een nieuwe lange werkdag, andere gaan rond het kampvuur zitten om na te praten over de gebeurtenissen van de dag. Nu is het de beurt aan het laatste team van Handicap International, dat informatie geeft over de risico's van mijnen en ander niet-ontploft oorlogstuig. Vanavond tonen ze een educatieve film in het dorpscentrum om de aandacht te vestigen op de gevaren van niet-ontplofte munitie en om uit te leggen wat de mensen het best doen om ongevallen te vermijden: een verdacht voorwerp niet benaderen of aanraken, de zone in kwestie markeren en het stamhoofd waarschuwen. Het kampvuur dooft uit en het kamp slaapt in. Over enkele uren zal iedereen opnieuw druk in de weer zijn.