Ondanks geweld, armoede en tegenkanting familie: revalidatiezorg voor Kotime

Toen ze negen jaar oud was, verloor Kotime plotseling het gebruik van haar benen. Tegelijkertijd verliet haar familie haar geboortedorp om te vluchten voor jihadistische aanvallen. HI ontfermde zich over het meisje en steunt haar familie.

Kotime's familie leefde vreedzaam in een dorp in de Sahel-regio, tot de regio het toneel werd van steeds frequentere jihadistische aanslagen. In 2019 kreeg de familie het heel zwaar te verduren. Het dorp viel opnieuw ten prooi aan een gewelddadige aanval toen de toestand van Kotime juist plotseling verslechterde. Enkele weken nadat Kotime het gebruik van haar benen volledig was kwijtgeraakt, besloot haar familie dan toch te vluchten en zijn toevlucht te zoeken in de centraal-noordelijke regio van Burkina Faso. 
Mariam, Kotime's moeder, moest voor haar dochter door het vuur gaan. De twee zijn erg close. Sinds hun pad dat van HI kruiste, meer bepaald dat van het team van het  ‘Inclusive Humanitarian Action’-project, is hun leven gemakkelijker geworden. Kotime vond haar mobiliteit ook gedeeltelijk terug.

'Kotime was een gewicht aan het been geworden, en dat werd ons verweten door onze familie'

"Ik verbleef ongeveer drie maanden in het ziekenhuis om mijn dochter te verzorgen. Mijn schoonfamilie dreigde mij te verstoten omdat ik mijn huis had verlaten voor de behandeling van een kind dat misschien nooit meer haar benen zou kunnen gebruiken. Ze wezen me ook op dat Kotime niet mijn enige kind was. Dus had ik geen andere keuze: ik moest met mijn dochter terug naar huis." Aan het woord is Mariam (35), de moeder van Kotime. "Op een nacht drongen de gewapende groepen ons dorp binnen, vermoordden de mensen en namen onze dieren mee. We moesten het dorp wel verlaten. Toen we vluchtten, heb ik veel afgezien. Ik was zwanger en ik moest Kotime en haar zus dragen om te ontsnappen..."

Leven in armoede

"Toen we hier eenmaal waren, verkochten we alle dieren die we nog hadden om voedsel te kunnen kopen. We zijn hier al een lange tijd. Mijn man werkt niet. Van tijd tot tijd verzamel ik zand om te verkopen of ga ik naar de stad om kleren te wassen om mijn kinderen eten te geven en zeep te kopen. Soms schieten de regering of ngo’s ons ter hulp. Zo ontmoette ik ook het HI-team, dat op dat ogenblik een sensibiliseringsactie voor personen met een beperking organiseerde. Dat is hoe Kotime werd geïdentificeerd. Ik was net bevallen. Ik droeg mijn baby op mijn rug en Kotime in mijn armen. Ik nam haar die tijd mee naar gebedshuizen en bad, in de hoop haar weer te zien lopen."

11 jaar en nog geen dag naar school

“Kotime ging nog nooit naar school. Toen mijn dochter zeven jaar oud was, de leeftijd om naar school te gaan, waren de scholen in ons dorp al gesloten vanwege de onveiligheid. Twee jaar later werd zij ziek, wat leidde tot de verlamming van haar onderste ledematen. 

HI bemiddelt tussen Mariam en schoonfamilie

Verschillende malen moest HI Kotime en haar moeder bijstaan om de instemming van de familie te verkrijgen om met de revalidatiezorg van het meisje te beginnen.

"Een medewerker van HI kwam eerst langs om Kotime’s situatie beter te begrijpen. Zij verwees ons door naar het revalidatiecentrum, maar mijn schoonfamilie protesteerde daartegen. HI deed al het mogelijke om mijn familie te overtuigen door te bemiddelen. De medewerker kwam opnieuw om de broers van mijn man te ontmoeten, maar mijn schoonvader was er niet. Toen hij het nieuws hoorde, was hij erg tegen ons plan. Er waren meer ontmoetingen met de familie en zelfs de tussenkomst van de directeur van het revalidatiecentrum en een geestelijke nodig om mijn schoonfamilie te overtuigen! Maar vandaag is alles in orde, eindelijk!” getuigt Mariam.

De resultaten van de revalidatiesessies en de ondersteuning laten niet op zich wachten

Kotime neemt, twee keer per week, met veel overtuiging deel aan de revalidatiesessies. HI voorzag haar van een rolstoel en een looprekje, terwijl de directeur van het revalidatiecentrum, die ook zeer betrokken was, haar orthesen gaf. Met haar rolstoel kan ze weer deelnemen aan het dagelijkse leven van het gezin. Ze kan zelfs al een paar stappen zelf zetten. Ook voor Mariam verandert er veel: nu ze Kotime niet meer de hele tijd moet dragen, kan zij zich gemakkelijker aan haar grote gezin wijden.

"De rolstoel heeft Kotimes leven veranderd, en het mijne ook! Nu kan ik mijn dochter overal mee naartoe nemen zonder moe te worden, en dankzij de revalidatiesessies begint Kotime weer te lopen, ook al legt ze geen lange afstanden af. Ze heeft weer een normaal leven, ze kan me helpen met de afwas en vooral gaan spelen met haar vriendinnen. Haar vrienden brengen haar naar huis als ze klaar zijn met spelen. Ik ben heel trots op haar," besluit haar moeder, die hemel en aarde heeft bewogen om haar dochter weer hoop te geven!

Het gesprek met Mariam werd afgenomen door Pascaline Nongbzanga Tapsoba, die verantwoordelijk is voor de community- en inclusieprojecten van HI in Burkina Faso.