Ontmoeting tussen zitvolleybalspelers in Goma

Sport is een uitstekend integratiemiddel. Personen met een handicap kunnen zo niet alleen hun fysieke conditie onderhouden en aan zelfvertrouwen winnen, maar kunnen ook het beeld veranderen dat valide personen van gehandicapten kunnen hebben. Het team van Handicap International in Goma leidt een project dat ervoor wil zorgen dat er meer rekening wordt gehouden met personen met een handicap.
Het is dus vanzelfsprekend dat onze organisatie een opleiding ondersteunt voor personen die zitvolleybalploegen willen begeleiden: scheidsrechters, coaches,… Twee leden van ons team hebben er overigens al actief aan deelgenomen.

Maar wat is zitvolleybal eigenlijk? Zoals de naam het aangeeft, is het volleybal, maar dan al zittend. Voor de rest zijn de regels hetzelfde als bij “klassiek” volleybal: twee ploegen van zes spellers staan tegenover elkaar en slaan de bal na een aantal passen over een net. De bal moet de grond raken in het andere kamp om het punt te scoren. De sport werd na de Tweede Wereldoorlog in Nederland uitgewerkt voor oorlogsgewonden. Sinds 1980 is het een discipline op de Paralympics. Bovendien werd ze in 2008 ook in Noord-Kivu voor het eerst gespeeld onder impuls van mensen die in Goma in het revalidatiecentrum Shirika la Umoja werken (een gekend centrum van Handicap International).

Ontmoeting tussen zitvolleybalspelers in Goma

Ze stelden immers vast dat patiënten die uit het centrum ontslagen werden, weinig begeleid warden om hun actieve en sociale leven terug op te nemen. Om dat tekort te verhelpen, stichtten ze het ASAM, dat volgende sportactiviteiten voor gehandicapten organiseert: driewielermarathons, rolstoelrugby en … zitvolleybal. Joseph Mayele, de voorzitter van de zitvolleybalclub van het ASAM, geeft meer uitleg: “De teams in Goma hebben reeds aan veel internationale wedstrijden deelgenomen. De internationale experts die daar aanwezig waren, stelden vast dat onze atleten een goed niveau hebben, maar dat we trainers nodig hebben.” Vandaar het idee om deze opleiding te organiseren. Augustin, één van de kinesitherapeuten van de mobiele klinieken van Handicap International, heeft ze gevolgd, net als Raymond, die werkt aan het project voor een betere toegang voor personen met een handicap.

Grace Bitentyio was ook aanwezig, niet alleen als coach, maar ook als speelster van het team ‘Club ASAM’. Ze heeft zelf geen handicap, maar een van haar ouders wel. “Ik speel nu twee jaar zitvolleybal. Na een presentatie door mijn moeder wilde ik de sport uitproberen. Ik wil personen met een handicap kunnen begeleiden, ik wil bij hen zijn en hen helpen. En als we samen zijn met de andere spelers zit iedereen op de grond en is er geen onderscheid meer.” Andere spelers bevestigen dat er een sterke band bestaat tussen de leden van een team en hoe belangrijk het is om voor anderen open te staan: “Zitvolleybal interesseert me omdat ik dan met andere personen een team kan vormen en aan sport kan doen. Het is niet alleen de perfecte gelegenheid om mijn fysieke conditie op te krikken, maar ook om vriendschappen te sluiten met anderen”, aldus François Kalonda, kapitein van het team ‘Fleuve Congo’.

En dan hebben we het nog niet gehad over de impact van sport voor gehandicapten op het grote publiek, zoals Mapendo Anuarite, kapitein van het team ‘Mont Goma’ uitlegt: “Valide personen
begrijpen de sport niet echt, maar beetje bij beetje zien ze er het nut wel van in. Ze begrijpen nu wat personen met een handicap zijn eigenlijk kunnen. In Congo worden ouders met een kind
met een handicap vaak uitgesloten omdat de mensen denken dat ze iets fout hebben gedaan.” Ten slotte voegt ze nog het volgende toe: “Dankzij deze sport kan de mentaliteit veranderen en
kunnen we tonen dat personen met een handicap ook bekwame mensen zijn!”